ادبیات عاشقی در میان ارامنه ایران وارمنستان

فصل نامه تحقیقات تمثیلی در زبان و ادب فارسی

مقاله 1، دوره 5، شماره 15، خرداد 1392، صفحه 11-30   

نویسندگان

گیتی فرجی^{* 1}؛ علی محمد پشت دار²

¹دانشجوی دکتری ادبیات تطبیقی آکادمی علوم ارمنستان

²دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ـ تهران ـ ایران

چکیده

شعر «عاشقی» در فرهنگ معنوی بسیاری از ملل آسیائی و اروپایی، از جمله ملل ترک و ارمنی یکی از عرصه‌های پر بار و غنی آفرینش هنری فولکوریک و ادبی است. شعر «عاشقی» به ویژه در ادبیات ملل ترک و ارمنی دارای اهمیت فراوانی است و قسمت نسبتاً بزرگی از ادبیات شفاهی و مکتوب این ملت‌ها را به خود اختصاص می‌دهد.
شعر عاشقی از اواخر قرن شانزدهم میلادی به طور جدی و چشم‌گیردر ادبیات ارمنی پا گرفت، درنیمه دوم قرن هفدهم در میان توده‌های مردم رواج گسترده‌ای یافت و در قرن هجدهم به اوج شکوفایی رسید. در این مقاله مابه بررسی شعر عاشقی و به ویژه «سایات‌نوا» برجسته‌ترین چهرۀ شعر عاشقی در ادبیات ارمنی با عاشق‌های ارمنی اصفهان و تأثیرپذیری آنها ازخسرووشیرین فرهاد می­پردازیم.
 

کلیدواژه‌ها

سایات‌نوا؛ شعر عاشقی؛ ادبیات ارمنی؛ انسان؛ طبیعت

مراجع

1-    باغچینیان،‌ هـ. (1988)، « صایاتنوا»، ایروان.

2-    پاروپرسواک (1969)، «صایاتنوا»، ایروان.

3-    سایات‌نوا، (1987)، تصنیف‌های سایات‌نوا، ایروان.

4-    میناسیان، ل.گ (1964). عاشق‌های ارمنی فریدن. تهران: [بی نا].

5-    ــــــــــــــ (1967). ترانه سرا کشیش گارابت. تهران: [بی نا].

6-    نوری‌زاده، احمد (1384)، صد سال شعر ارمنی، تهران: چشمه.

7-    یرمیان، آرام (1920). عاشق هارتون اوغلی. اصفهان: [بی نا].

8-    ــــــــــــ (1920). عاشق‌های ارمنی ایرانی. جلفای اصفهان: [بی نا].

9-    ــــــــــــ (1921). عاشق‌های ارمنی ایرانی. جلفای اصفهان.

10- ــــــــــــ (1925). عاشق‌های متأخر ارمنی ایرانی. ونیز: [بی نا].

11- ــــــــــــ (1929). عاشق غول هوهانس. ونیز: سن لازار.