بررسی اثر سیلی مارین و 17ـ بتا استرادیول بر شاخص گنادی وتغییرات بافتی تخمک‌ها در ماهی ماده‌ی گورامی سه خال (Trichogaster trichopterus)

پژوهش های علوم و فنون دریایی

مقاله 6، دوره 6، شماره 4، اسفند 1390، صفحه 69-79   

نوع مقاله: تحقیقی

نویسندگان

طاهره ناجی^{* 1}؛ همایون حسین زاده صحافی²؛ سولماز رضایی¹

¹واحد علوم دارویی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²موسسه تحقیقات شیلات، تهران، ایران

چکیده

در این تحقیق، اثر سیلی مارین (silymarin) و 17ـ بتا استرادیول (E₂) بر میزان شاخص گنادی و تغییرات بافتی تخمک‌ها در جنس ماده‌ی ماهی گورامی سه خال مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 100 قطعه ماهی ماده‌ی نابالغ با میانگین وزنی 5/0±5/2 گرم در 8 گروه تیمار و2گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. ماهیان در گروه‌های مختلف تیماری با سیلی مارین و E₂ بطورجداگانه (دوزهای 10، 20، 30 و50 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن ماهی) و نیز دو گروه به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. کنترل 1 دریافت کننده 20 میکرولیتر متانول و کنترل 2 بدون تزریق بودند. 20 روز پس از پایان آزمایش بافت تخمدان ماهیان خارج و توزین گردید. سپس ساختار بافت شناسی تخمدان و میانگین شاخص گنادی آنها با گروه کنترل مقایسه گردید. بررسی حاصل از مقایسه شاخص گنادی اختلاف معنی داری را در تیمارهای 1 و 2 با GSI (2/1درصد)تیمارهای3 و 4 با GSI (8/1 درصد)، تیمار 5 با GSI (7/0 درصد)، تیمار 6 با GSI (2/1 درصد)، تیمارهای 7 و 8 با GSI (75/1 درصد) که به ترتیب دریافت کننده دوزهای 10،20،30و50 میلی گرم در هر کیلوگرم سیلی مارین و 10،20،30و50 میلی گرم در هر کیلوگرم E₂ بودند، در مقایسه با گروه شاهد با GSI (5/0 درصد) نشان داد (05/ 0 P<). این امر در بررسی مقاطع بافتی نیز مورد تایید قرار گرفت. نتایج بافتی حاکی از تاثیرگذاری بیشتر تیمارهای با دوز 50 mg/kg سیلی مارین و 17 ـ بتا استرادیول به علت شروع حرکت وزیکول زایا بر رشد و رسیدگی اووسیت‌ها در مقایسه با سایر تیمارها و نیز گروه کنترل در ماهی گورامی سه خال ماده بود.

کلیدواژه‌ها

سیلی‌مارین؛ 17ـ بتا استرادیول؛ ماهی گورامی سه خال؛ اووسیت‌ها؛ بافت تخمدان؛ شاخص گنادی