نقد فمینیستی بر غزل سیمین بهبهانی

روان‌شناسی فرهنگی زن

مقاله 1، دوره 2، شماره 5، مهر 1389، صفحه 9-18   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

ساره تربیت^*

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خرمشهر، گروه ادبیات، ایران

چکیده

فمینیسم جنبشی اجتماعی بود که مانند دیگر حرکت های پیشرو و تأثیر گذار در غرب، ابتدا در ادبیات و هنر شکل گرفت و سپس از طریق آثار ادبی و هنری وارد حوزه ی مسائل سیاسی و اجتماعی شد. از این رو زن محوری به عنوان یکی از موضوعات جدّی شعر معاصر به مقوله ای قابل بحث و بررسی تبدیل گردید. در این میان غزل سرایی چون سیمین بهبهانی با ظهور خویش به یکباره سرنوشت زن حاضر در غزل امروز را به گونه ای دیگر رقم زد و به تصویر گری از زنی مشغول شد که تا پیش از این در غزل فارسی مسبوق به سابقه نبود. بزرگترین هنر سیمین در غزل، گذاشتن زبان در دهان زنی است که تا پیش از این چون گنگ خواب دیده، قدرت سخن گفتن نداشت. به همین مناسبت نگارنده بر آن شد تا برای اشاره روشن تر به این مقوله در شعر معاصر، به بررسی غزلی چند از این شاعر اهتمام ورزد.

کلیدواژه‌ها

سیمین بهبهانی؛ نقد فمینیستی؛ غزل

مراجع

آقازاده، محرم، دبیری فرد، عذرا، 1380، اندیشه های نوین در آموزش و پرورش، تهران، آنین

آبوت، پاملا، نجم عراقی، منیژه، 1381، جامعه شناسی زنان، تهران، نی

بهبهانی، سیمین، 1382، مجموعه اشعار، تهران، نگاه    

تلخابی، مهری، 1384، شاهنامه و فمینیسم، تهران، ترفند

هام، مگی، مهاجر، فیروزه، 1382، فرهنگ نظریه های فمینیستی، تهران، توسعه 

هاید، ژانت، رحمتی، بهزاد، 1377، روانشناسی زنان، تهران، لادن