بررسی اثربخشی تجسم هدایت یافته و معنادرمانی بر میزان افسردگی، اضطراب و امیدواری زنان مبتلا به سرطان بیمارستان شفا اهواز

روان‌شناسی فرهنگی زن

مقاله 3، دوره 2، شماره 5، مهر 1389، صفحه 31-47   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

شهنام ابوالقاسمی¹؛ سارا ساعدی²؛ ندا موری نجف آبادی^{* 3}

¹عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

²دانش آموخته دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

³گروه روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

چکیده

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی تجسم هدایت یافته و معنادرمانی بر میزان افسردگی، اضطراب و امیدواری زنان مبتلا به سرطان بیمارستان شفا اهواز بود. نمونۀ این پژوهش را 42 نفر از زنان بیمار مبتلا به سرطان تشکیل دادند که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: افسردگی بک، اضطراب کتل و امیدواری میلر. طرح پژوهش، شبه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایشی و کنترل، ابتدا برای هر سه گروه، پیش آزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی1 (آموزش تجسم هدایت یافته) و مداخله آزمایشی2 (آموزش معنادرمانی) به گروه های آزمایش ارائه گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) نشان داد آموزش تجسم هدایت یافته و معنادرمانی در کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش امیدواری زنان سرطانی موثر و کارآمد هستند و در این میان روش معنادرمانی تاثیر بیشتری بر متغیرهای وابسته داشت.

کلیدواژه‌ها

تجسم هدایت یافته؛ معنادرمانی؛ اضطراب؛ افسردگی؛ امیدواری

مراجع