مقام زن در عرفان با تکیه بر آراء ابن عربی

روان‌شناسی فرهنگی زن

مقاله 3، دوره 2، شماره 3، فروردین 1389، صفحه 35-39   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

مریم بختیار^*

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلا واحد اهواز

چکیده

موضوع علم عرفان و به خصوص عرفان نظری، حرکت نزولی در قوس نزول دایره عالم وجود است و این علم درباره تنزلات وجود در مراتب هستی و خروج وحدت از کثرت بحث می کند. در این منظر زن به عنوان یک موجود در کنار سایر موجودات (بماهی موجوده) می باشد و عرفان نظری به او به چشم یک انسان، یعنی مظهر اسم جامع «الله» می نگرد. به عبارت دیگر به چشم موجودی به او نگریسته می شود که می تواند به جمیع صفات و اسماء الهی واصل شود و در قوس صعود و مراحل ولایت تکوینی به مقامی هم چون مقام مریم عذرا علیها السلام و خدیجه کبری علیها السلام و... برسد. در این مقاله با نگاهی گذرا به مفهوم عرفان جایگاه و مقام زن در عرفان با تکیه بر آراء ابن عربی بررسی می شود ودر نهایت این که او و سایر عرفا نگاهشان به زن به عنوان یک عالم کبیر بوده است. جهان عظیمی که «هستی جامع» نام دارد و از بزرگ ترین عوالم وجود است.

کلیدواژه‌ها

عرفان؛ قرآن؛ زن؛ محیی الدین ابن عربی؛ سیر وسلوک

مراجع