ارائه الگوی توسعة خلاقیت و نوآوری‌های علمی اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان بر اساس عوامل فردی

ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی

مقاله 7، دوره 4، شماره 3، بهمن 1393، صفحه 159-189   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

نویسندگان

رضا کوثری^{* 1}؛ مصطفی نیکنامی²؛ علی دلاور³؛ حمیدرضا آراسته⁴؛ نادرقلی قورچیان⁵

¹دانشگاه آزاد اسلامی علوم و تحقیقات تهران، دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی (نویسندة مسئول) [e-mail]

²دانشگاه علامه طباطبایی، دانشیار دانشکده مدیریت آموزشی و برنامه ریزی [e-mail]

³دانشگاه علامه طباطبایی، استاد دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی [e-mail]

⁴دانشگاه خوارزمی، دانشیار گروه مدیریت آموزش عالی [e-mail]

⁵استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات [e-mail]

چکیده

 
زمینه: خلاقیت و نوآوری علمی در بُعد فردی را می‌توان بر اساس سازه‌های مکنون افراد تبیین کرد.
هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ساختاری به‌منظور شناسایی میزان خلاقیت و نوآوری‌های علمی اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد و همچنین تبیین عوامل فردی تأثیرگذار بر خلاقیت علمی این افراد است.
روش: برای بررسی روایی سازه ابزارهای اندازه‌گیری (نتایج الگوی اندازه‌گیری) از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. برای دست‌یابی به اهداف پژوهش و فرضیه‌های پژوهش از تحلیل مسیر و آزمون الگو اولیه استفاده شد، سپس الگوی تعدیل‌شده آزمون شد.
یافته‌ها: نتایج تجزیه‌وتحلیل داده‌های تجربی نشان داد که این داده‌ها با الگوی مفهومی اولیه پژوهش برازش خوبی ندارند. اثر مستقیم بیشتر سازه‌های مذکور بر خلاقیت علمی نمونه پژوهش، معنادار نیست. تغییر و تعدیل چندین الگو درنهایت به تدوین الگوی نهایی پژوهش منجر شد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد، در الگوی تعدیل‌شده متغیرهای هوشمندی، حل مسئله و موفقیت‌طلبی مهم‌ترین متغیرهای روان‌شناختی فردی هستند که به‌صورت مستقیم بر خلاقیت و نوآوری علمی اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان تأثیرگذارند.
 

کلیدواژه‌ها

خلاقیت؛ نوآوری؛ باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان