بررسی نقش مصلحت از نگاه فریقین

مطالعات فقهی و فلسفی

مقاله 2، دوره 5، شماره 20، دی 1393، صفحه 7-29   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مجتبی محمدی^{* 1}؛ سید محمد شفیعی مازندرانی²

¹مولف/ صداوسیما

²استادیار /دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم

چکیده

چکیده :
هر امری بدون در نظر گرفتن مصالح و مفاسد آن کاری ابتر است. مصلحت از آن دسته واژگانی است که در عین ظاهری ساده و زودفهم، دارای پیچیدگی‏هایی است که گاهی بین اندیشمندان در مفهوم و مصادیق آن اختلاف نظر پدید می آید.واژه مصلحت در آن دسته از واژگانی قرار دارد که در عین ظاهری ساده و زودفهم، دارای پیچیدگی‏هایی است که گاهی بین اندیشمندان در مفهوم و مصادیق آن اختلاف نظر پدید می آید.
مصلحت، اختصاص به فقه اسلامی ندارد، در مکتب‏های غربی نیز عنصری مهم، کارآمد و حتی گاهی زیربنایی به شمار می‏رود. در تفکر اسلامی، از مصلحت در دو حوزه مستقل سخن به میان می‏آید؛ حوزه کلامی (مثل اینکه آیا صدور احکام مبتنی بر مصلحت اولی است؟) و حوزه فقه (مانند آنکه آیا می‏توان از مصلحت در استنباط قوانین شرعی بهره برد؟). در این پژوهش کوشیده‏ایم، مصلحت را در حوزه فقه امامیه و اهل سنت بررسی کنیم.
امید است با تبیین این موارد، گامی به سوی روشن شدن برخی از زوایای مصلحت از دیدگاه فقهی برداشته باشیم.
واژه های کلیدی:
فقه، مصلحت، فقه امامیه، فقه اهل سنت، مصالح مرسله

کلیدواژه‌ها

فقه؛ مصلحت؛ فقه امامیه؛ فقه اهل سنت؛ مصالح مرسله