ارزیابی توان اکولوژیکی پارک ملی ساحلی-دریایی دیر نخیلو بر اساس روش وزن دهی

فصلنامه زمین شناسی محیط زیست

مقاله 7، دوره 8، شماره 29، دی 1393، صفحه 77-85   

نویسندگان

فاطمه رضویان؛ بهنوش خوش منش

استادیار گروه محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد پرند

چکیده

ارزیابی توان اکولوژیک سرزمین به عنوان یکی از ابزارهای حرکت در راستای توسعه پایدار،به دنبال سنجش موجودی و توان نهفته سرزمین با معیارهای مشخص و از پیش طرح ریزی شده است.شناسایی و ارزیابی ویژگیهای اکولوژیک هر منطقه،راهنمایی برای تحقق توسعه ای همگام با طبیعت است و به این ترتیب طبیعت خود ،زمینه و ظرفیت توسعه قابل قبول را مشخص می نماید.در این تحقیق پارک ساحلی در یایی دیر نخیلو با مساحت 202.34 کیلومتر مربع در شرق استان بوشهر انتخاب و پس از شناسایی منابع محیط زیستی محدوده مورد بررسی و تهیه نقشه با اتفاده از روش ارزیابی چند معیاره(با بهره گیری از سامانه اطلاعات جغرافیایی ارزیابی توان اکولوژیک منطقه برای فعالیتهای تفرجی و تکنیک روی هم اندازی نقشه ها،نواحی مناسب تفرج گسترده و متمرکز شناسایی شد.سپس با توجه به توسعه اقتصادی رو به رشد در پیرامون منطقه و با توجه به موقعیت نواحی حفاظتی و حساس در محدوده مورد مطالعه،ناحیه بندی نهایی صورت گرفت.نتایج مطالعه نشان داد که ناحیه حفاظت در حدود 21.47 درصد منطقه(برابر با 43.3 کیلومتر مربع) است که در برگیرنده رویشگاه جنگلهای حرا،زیستگاه های مرجانی در آبهای زیر کشندی،نواحی تخم گذاری لاکپشتان دریایی می باشد و 67.52 درصد آن(برابر با 136.16 کیلومتر مربع) ناحیه تفرج گسترده و در حدود 11 درصد( در برگیرنده 22.19 کیلومتر مربع) ناحیه تفرج متمرکز است.

کلیدواژه‌ها

ارزیابی؛ وزن دهی؛ پارک ملی؛ تفرج؛ حفاظت