بررسی فقهی محدوده کنترل زندگی شهروندان توسط دولت و سازمان های وابسته

مطالعات فقهی و فلسفی

مقاله 7، دوره 5، شماره 18، تیر 1393، صفحه 117-138   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

هادی غلامرضاراوی^{* 1}؛ محمود یوسف وند²

¹دانشجو

²عضو هیئت علمی جامعه المصطفی

چکیده

خداوند در قرآن کریم انسان ها را از سوء ظن و تجسس در امور دیگران که می توان گفت تجاوز به حقوق دیگران می باشد نهی نموده است. در این مقاله سعی شده که با استفاده از قرآن و تمسک سیره به معصومین به این پرسش ها پاسخ دهیم.1- دیدگاه دولت نسبت به مردم چگونه باید باشد؟2- آیا این نهی از تجسس به صورت عموم و مطلق می باشد به عبارت دیگر آیا نهی شامل دولت ها در تفتیش و دخالت در امور مردم از جمله اندیشه و آزادی بیان و اموال و سایر امور آن ها می شود؟3- حدود اختیارات دخالت دولت نسبت به امور مردم تا چه حدی می باشد؟ در پاسخ باید گفت که دولت باید اصل را بر برائت متهم بگذارد و با حالت سوء ظن نسبت به مردم برخود نکند و نهی خداوند درباره حرمت تجسس به صورت عمومیت ندارد و به دولتمردان به جهت اداره کشور و حفظ امنیت مردم حق تجسس و تفتیش در امور مردم اعم از بحث اندیشه و آزادی در بیان و دارایی و سایر امور داده شده است اما این حق به صورت مطلق نیست و در امور اجتماعی و یا جایی که عدم دخالت منجر به فتنه می شود حق دخالت داده است و حاکم باید بصورت دائمی بر امور اجتماعی مردم نظارت دقیق داشته باشد.

کلیدواژه‌ها

تجسس؛ آزادی؛ سوءظن؛ دولت؛ شهروند