حرکت درفاصله در اشعار سهراب سپهری

تفسیر و تحلیل متون زبان و ادبیات فارسی (دهخدا)

مقاله 6، دوره 6، شماره 19، خرداد 1393، صفحه 147-171   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

حسین مرادی

استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، ایران

چکیده

     مفهوم "فاصله" در شعرهای سهراب سپهری چیست؟در کند و کاودر پی این مفهوم، بدون نگاه به قصد سهراب، شعرها خود سخن می‌گویند. در این واکاوی،گوینده درون شعردر یک فرآیند در حرکت به یک فراسو نخست از تقابل‌ها رها شده و دنیای تاریکی را می‌بیند:از درون دنیای تاریکی چیزی زایش پیدا می‌کند. این دنیای زایش از تقابل رسته در درون خود به زایش می‌رسد و ناشناخته ای از درون آن می‌روید. این زایش در پی خالی کردن گوینده از خودنیست تا با وصل به معشوق پر شود. سپس خارج از این مفاهیم در "فاصله" حرکت می‌کند. از هیچستان و ابدیت می‌گوید که مفهوم فاصله را در خود دارند چرا که ابدیت به هیچ نقطه‌ای ختم نمی‌شود. آغاز و مقصد و سفر در اندیشه او راهی ندارند. او خارج از این سه دسته بندی هستی نویی را تجربه می‌کند. این هستی که در ادبیات رخ می‌دهد هستی در"فاصله" است.

کلیدواژه‌ها

تاریکی؛ تقابل؛ مرز؛ زایش؛ فاصله