بررسی اثر گسل شازند در زمین ساخت فعال منطقه گلپایگان

فصلنامه زمین شناسی محیط زیست

مقاله 3، دوره 1، شماره 2، فروردین 1386، صفحه 21-30   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

علیرضا ندیمی؛ حمید ثمری؛ علی محمد رجبی؛ سیدجواد طباطبایی

گروه زمین شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات

چکیده

شواهد ساختاری و زمینشناسی در منطقه گلپایگان نشان میدهد که دو سیستم گسل فعال به موازات و عمود بر راندگی اصـلی
زاگرس وجود دارد. گسل شازند با طول  190کیلومتر یکی از گسلهای اصلی منطقه است که با روند شمال غرب- جنوب شـرق از
شمال غرب شازند تا جنوب غرب اصفهان امتداد یافته است. در حوالی شهر گلپایگان، گسل شازند و شاخه فرعی آن،" گسل حسین
آباد" باعث بوجود آمدن منطقه فعال شده اند. این گسلها دارای مولفههای شیبی معکوس و امتدادی راستگرد میباشند. گسل شازند
باعث جابجایی و چرخش مخروطهای افکنه و آبرفتهای کواترنری، تغییر مسیر  4کیلومتری رودخانههای گلپایگان و خمـین، بـالا
آمدگی دشت گلپایگان و فرسایش قائم شدید گردیده است. افزایش سرعت فرسایش قائم در سالهای اخیر و آثار برجـای مانـده از
حرکت گسلها بر روی رسوبات کواترنری، نشان میدهد که منطقه گلپایگان از نظر زمین ساختی فعال است

کلیدواژه‌ها

زاگرس؛ گلپایگان؛ زمین ساخت فعال؛ گسل شازند