اجتهاد پذیری ظواهر قرآن در چالش هرمنوتیست ها

فقه و مبانی حقوق اسلامی

مقاله 5، دوره 2، شماره 4، شهریور 1389، صفحه 69-86   

نوع مقاله: علمی پژوهشی

چکیده

این شبهه که «فهم قرآن در حد برداشت های شخصی است؛ چون که فهم متن قرآن یک فهم عصری است»، مضمون نهائی اش آن است که زبان وحی قابل فهم نمی باشد. از داده ها و تحلیل های هرمنوتیک معاصر که عمدتاً در آرای گادامر نمود یافته اند این نتیجه به دست می آید که فهم متن قرآن میسور کسی نمی شود. از این رو حجیت ظواهر قرآن که یکی از مبانی کلامی و اصولی استناد استنباط احکام شرعی می باشد مورد انکار قرار می گیرد. پس اگر در علم اصول فقه به دلیل حجیت ظواهر، قرآن مستند احکام شرعی قرار می گیرد، باید مدعِی مبنای مذکور در مقام اثبات این مبنا، ادعای هرمنوتیک معاصر را ابطال نماید. در مقاله ی حاضر سعی شده است تا از طریق نشان دادن نارسائی دلایل عصری بودن فهم و فقدان دلیل علمی بر اثبات آن، حجیت مدلولات ظاهری الفاظ و جملات قرآن و اجتهاد پذیری ظواهر آن اثبات گردد.