ارزیابی سیتولوژی رحم به منظور تشخیص اندومتریت تحت بالینی و تأثیر آن بر میزان باروری در گاوهای واکل

پژوهش های بالینی دامپزشکی

مقاله 4، دوره 1، شماره 2، فروردین 1389، صفحه 103-111   

نویسندگان

بهرام سلاسل¹؛ عادل مختاری^{* 2}؛ تقی تکتاز³؛ مسعود خسروی²

¹گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

²دانش آموخته دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

³گروه علوم درمانگاهی دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

چکیده

هدف از انجام این مطالعه، تشخیص اندومتریت تحت بالینی در گاوهای واکل با استفاده از روش سیتولوژی و تأثیر این عارضه
بر روی میزان باروری در تلقیح بعدی بود. بدین منظور تعداد 77رأس گاو شکم 1-5با سابقه بیش از 3بار تلقیح (میانگین
تعداد تلقیح، )3/8و فاصله زمانی 190±40روز از زمان زایمان که ترشحات غیر طبیعی نداشته و در آزمایش رکتال و معاینه با
سونوگراف نیز رحمشان طبیعی بوده و در فاز لوتئال سیکل فحلی قرار داشتند، انتخاب شدند.
با استفاده از روش لاواژ رحم با سرم فیزیولوژی، نمونه گیری صورت گرفت و سپس نمونه ها سانتریفیوژ شده و با تهیه لام از
رسوب آنها، و رنگ آمیزی گیمسا، درصد نوتروفیل ها محاسبه گردید.
میانگین درصد نوتروفیل ها )0-9( 3/1بود. با استفاده از روش ROC analysisمشخص گردید که حضور بیش از %2نوتروفیل
در رحم، نشانه وجود اندومتریت تحت بالینی می باشد و اندومتریت تحت بالینی با کاهش میزان باروری در تلقیح بعدی مرتبط
بود. در این مطالعه، %25گاوها در اولین تلقیح بعد از نمونه گیری آبستن شدند. میزان باروری در اولین تلقیح بعد از نمونه گیری،
برای گاوهای مبتلا به اندومتریت تحت بالینی( 38رأس،) %5و برای گاوهای فاقد اندومتریت( 34رأس،) %47بود. در این مطالعه
مشخص شد که با افزایش میزان نوتروفیل، شانس آبستن شدن کاهش می یابد. شیوع اندومتریت تحت بالینی تشخیص داده شده
به وسیله سایتولوژی(حضور بیش از %2نوتروفیل در رحم،) 38( %52/7رأس) بود.
نتایج این بررسی نشان می دهد که آندومتریت تحت بالینی باعث کاهش میزان باروری و کاهش قابلیت تولید مثلی میشود که
در نهایت باعث افزایش حذف گاوهای شیری می گردد و روش سایتولوژی رحم می تواند به عنوان یک روش مناسب، برای
شناسایی گاوهای مبتلا به اندومتریت تحت بالینی پیشنهاد گردد

کلیدواژه‌ها

اندومتریت تحت بالینی؛ میزان باروری؛ سایتولوژی رحم؛ .Re