درونمایۀ عشق در ترانه‌های گیلکی

فصلنامۀ ادبیات و زبان های محلی ایران زمین

مقاله 4، دوره 6، شماره 3 - شماره پیاپی 13، آذر 1395، صفحه 61-76   

نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی

نویسنده

شهره شیرین کام^*

دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی

چکیده

پژوهش در ترانه‌ها به علت خاستگاه ملی و مردمی آن شیوه‌ای کارآمد برای فهم جزئیات فرهنگ توده به شمار می‌آید. این مقاله برآن است تا با بررسی ترانه­های عاشقانه گیلکی به تحلیل محتوایی آن پرداخته و با کشف و آشکار­سازی لایه­های نهفته در آن­ها، به افکار و اندیشه­ها، اعتقادات و ارزش­های اخلاقی این مردم پی ببرد. ترانه­ها را به واحد­های تحلیلی تقسیم کرده، سپس از طریق تعبیر و تعمیم بخش­های مرتبط متن، به نتیجه­گیری پرداختیم. یافته­ها نشان می­دهد که دوری از خشونت، حرمت و حیا، احترام به زنان، پای­بندی به سنت و اخلاق در قالب سادگی بیان و تصاویر بومی، کاربرد تشبیهات ادبی ساده و به­دور از انعقاد از مهم­ترین خصوصیات ترانه­های عاشقانه گیلکی است. 

کلیدواژه‌ها

ترانه؛ ترانه های گیلکی؛ عشق

مراجع

 کتاب­نامه

1. استور، آنتونی، (1383)، موسیقی و ذهن، تهران، چاپ غزال
2. پناهی سمنانی، احمد، (1383)، ترانه و ترانه سرایی در ایران، تهران، انتشارات سروش.
3. خداجو، علی، (1377)، هزار ترانۀ فارسی، رشت، هنر و اندیشه.
4. خودزکو، الکساندر، (1381)، ترانه‌های محلی ساکنان کرانه‌های جنوبی دریای خزر، ترجمۀ جعفر جمالی زاده، تهران، سروش.
5. دهخدا، علی اکبر، (1377)، لغت نامه، تهران، موسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
6. شیرین­کام، شهره، (1392)، بررسی محتوایی ترانه­های گیلکی، به راهنمایی علی صفایی، پایان­نامه ارشد، دانشگاه پیام نور گیلان.
7. سرتیپ پور، جهانگیر، (1372)، ریشه یابی واژه‌های گیلکی، رشت، نشر گیلکان.
8. عباسی، هوشنگ، (1376)، شاعران گیلک و شعر گیلکی، رشت، نخعی.
9. فرض پور ماچیانی، مصطفی، (1376)، دستور زبان فارسی، رشت، طاعتی.

10. مرعشی، احمد، (1363)، واژه نامۀ گویش گیلکی، رشت، طاعتی.

11.معین، محمد، (1371). فرهنگ فارسی، تهران، انتشارات امیر کبیر.