جستاری سبک‎شناسانه به سوره مبارکه «مرسلات»

پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی

مقاله 7، دوره 7، شماره 23، خرداد 1395، صفحه 157-176   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

علی رضا کاوه نوش آبادی؛ عباس اقبالی؛ فاطمه لطفی مفرد نیاسری

چکیده

قرآن کریم، کتاب هدایت‌بخش آسمانی، زیبایی‌ها و لطایف بسیاری را در خود گنجانده است تا آنجا که می‌توان گفت به دلیل داشتن ویژگی‌های بی‌بدیل، یک کتاب فوق بشری و فرا زمانی است. این کتاب، آکنده از ظرافت‌های ادبی و جنبه‌های زبانی و سبکی است. جستار حاضر نیز، از رهگذر سبک‌شناسی با سطوح مختلف فکری، زبانی و ادبی و با روش توصیفی- تحلیلی، به واکاوی و تحلیل سبک سوره‌ی مبارکه‌ی مرسلات که یکی از سور مکی به شمار می‌رود پرداخته است. از مهم‌ترین یافته‌های پژوهش پیش‌روی، می‌توان به نوع فواصل و تکرارها در سطح آوایی، نوع جمله‌‌ها و فعل‌ها با توجه به محور هم‌نشینی در سطح نحوی و آرایه‌هایی نظیر «تناسب»، «تشبیه»، «تضاد» و «فلش فوروارد» در سطح ادبی اشاره نمود. به بیانی دیگر، تناسب میان الفاظ و معانی، مفاهیم و بافت‌های بیانی و تعبیری در این سوره حاکی از آن است که سبک حاکم بر آن در سطوح مختلف، با روح کلی قرآن یعنی دعوت به تدبّر و هدایت از درون هماهنگ است و در نهایت نشانه‌ای از اعجاز بیانی (تعبیری) این سوره می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

قرآن؛ سبک‌شناسی؛ مرسلات؛ سطح زبانی؛ تکرار

مراجع