فسخ نکاح در حقوق ایران، فقه امامیه و شافعی

فقه و تاریخ تمدّن

مقاله 2، دوره 1، شماره 1، فروردین 1394، صفحه 37-54   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

ارسلان لیلی پور¹؛ کوروش جعفرپور^{* 2}

¹دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حقوق خصوصی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه

²استادیار،گروه حقوق خصوصی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه

چکیده

ازدواج -به عنوان امری مقدس در ادیان- موجب گردیده است در قوانین نیز نظم عمومی با نهاد خانواده گره بخورد. به همین دلیل برخلاف سایر قراردادها در عقد نکاح طرفین یا یکی از آن‌ها نمی‌توانند حق فسخی برای خود در نظر بگیرند. شارع و قانون‌گذار آزادی اراده طرفین را در مواردی محدود کرده است که این امر در فسخ نکاح نیز بروز کرده است. قانونگذار برای جلوگیری از ضرر و زیانِ همسری که در معرض عیوب موجب فسخ نکاح قرار می‌گیرد، به طور صریح و مشخص موارد فسخ نکاح را معین کرده که این موارد محدود و منحصر به همان موارد مصرح قانونی است. در این مقاله، به موضوع شرط در فسخ نکاح، عیوب مشترک، عیوب مرد و عیوب مختص زن در فسخ نکاح در رویه حقوق ایران، فقه امامیه و فقه شافعی پرداخته شده است.

کلیدواژه‌ها

فسخ نکاح؛ تدلیس؛ قاعده لاضرر؛ عیوب مشترک؛ عیوب مرد؛ عیوب زن