نفی شرطیت احتمال تأثیر در امر به معروف و نهی از منکر

مجله پژوهش های فقه و حقوق اسلامی

مقاله 7، دوره 12، شماره 45، آذر 1395، صفحه 137-160   

نویسندگان

صالح منتظری^* ؛ سعید ابراهیمی

بابلسر

چکیده

   وجوب امر به معروف و نهی از منکر، مقیّد به شروطی است که یکی از آنها احتمال تأثیر می­باشد. مشهور فقها معتقدند امر به معروف و نهی از منکر نسبت به شرط احتمال تأثیر «وجوبی تعلیقی و مشروط» دارد به طوری که در صورت علم به عدم تأثیر، وجوب امر به معروف و نهی از منکر ساقط می­شود. نگارندگان با بازخوانی مسأله قول دیگری را اختیار نموده و معتقدند که چنین شرطی صحیح نبوده و لذا در صورت عدم احتمال تأثیر یا علم به عدم تأثیر نیز، امر به معروف و نهی از منکر همچنان واجب است. مقاله حاضر با دفاع از موضع نگارندگان و در راستای تبیین مختار ایشان، به نقل و نقد آراء و مدارک مشهور، به ضمیمه ارائه­ی ادلّه­ی عدم شرطیت که نظر مختار است، پرداخته است. 

کلیدواژه‌ها

امر به معروف و نهی از منکر؛ احتمال تأثیر؛ آراء مشهور