بررسی اثرات خواص ضد دیابتی عصاره هیدروالکلی گل نر گردو بر آنزیم های کبدی در موش-های صحرایی نر بالغ دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین

فصلنامه زیست شناسی جانوری

مقاله 2، دوره 3، شماره 3، اردیبهشت 1390   

نویسندگان

سید ابراهیم حسینی؛ کاظم کریم زاده

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه زیست شناسی، فارس، ایران

چکیده

دیابت یک ناهنجاری متابولیکی ناشی از نقص در ترشح یا کارکرد انسولین می باشد. گردو ماده ای مغذی است که در طب سنتی برای درمان دیابت نیز کاربرد دارد.این تحقیق به بررسی اثر بخشی گل نر گردو بر دیابت و عوارض کبدی آن می پردازد. در این پژوهش از 80سر رت نر 200 تا 225 گرمی، در3 گروه کنترل، دیابتی و غیردیابتی استفاده شد. گروه کنترل 8 سر. گروه دیابتی شده و غیر دیابتی هر کدام 32 سر که هر یک از این گروه ها خود به 4 دسته 8 تایی تقسیم می گردند: (الف) گروه شم، (ب) گروه تجربی با دریافت g/kg2 عصاره، (ج)با دریافت g/kg4عصاره،(د) با دریافت g/kg6 عصاره. 8 سر موش هم جهت تعیین دوز کشنده (LD50)استفاده شد. برای ایجاد دیابت به صورت IPازmg/kg 60 استرپتوزوتوسین (STZ)استفاده گردید. موش ها به مدت 15 روز و به صورت تک دوز توسط عصاره تیمار شدند و در پایان روز پانزدهم از طریق داخل بطنی از حیوانات خونگیری شده و سپس با استفاده از کیت های تشخیصی سطوح سرمی قند خون و آنزیم های کبدی اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد که عصاره هیدروالکلی گل نر گردو باعث ایجاد کاهش معنی داری در سطوح سرمی گلوکز و آنزیم های ASATوALPدرگروهای دیابتی نسبت به گروه های غیردیابتی تیمار شده می گردد.در این پژوهش تأثیر مفید عصاره هیدروالکلی گل نر گردو به دلیل مهار آسیب کبدی و کاهش میزان قند خون، بصورت غیروابسته به دوز، در گروه های تجربی دیابتی مشاهده گردید.

کلیدواژه‌ها

دیابت؛ عصاره هیدروالکلی؛ گل نر گردو؛ موش صحرایی؛ آنزیم های کبدی؛ استرپتوزوتوسین