اثر تنش شوری بر سلول­های کلراید و هیستوپاتولوژی آبشش ماهیان کپور دریایی (Cyprinus carpio) انگشت قد تغذیه شده با کورتیزول خوراکی vvvvvر

فصلنامه زیست شناسی جانوری

مقاله 2، دوره 7، شماره 2، بهمن 1393، صفحه 13-24   

نویسندگان

آذر بیک زاده تاکری؛ محمدرضا ایمانپور؛ وحید تقی زاده

گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

چکیده

کورتیزول کورتیکواستروئیدی است که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم نقش مهمی در جنبه ­های مختلف فیزیولوژی ماهی شامل تنظیم یونی و اسمزی، رشد، استرس و عملکرد ایمنی بازی می­کند. گیرنده­های کورتیکواستروئیدی بیش­ترین غلظت را در آبشش، روده و کلیه دارند و فراوانی آن­ها اغلب تحت تاثیر شوری محیط تغییر می­کند.در این مطالعه­ اثر کورتیزول خوراکی بر بافت آبشش ماهیان کپور دریایی Cyprinus carpio  انگشت قد تحت تاثیر استرس شوری بررسی شد. برای این منظور، کپور معمولی با میانگین وزنی (g12/0 36/1) به مدت 8 هفته با غذای تجاری حاوی 0 (شاهد)، 50 ، 100 و 200 میلی­گرمبر کیلوگرم غذای هیدروکورتیزون تغذیه شدند (4تیمار و 3 تکرار) سپس مقاومت در برابر تنش شوری، طی 7 روز مقابله با شوری ppt12 بررسی شد و بافت آبشش مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بررسی بافت آبشش نشان داد، میزان آسیب­های بررسی شده (هایپرپلازی، هایپرتروفی، پرخونی و ادم) در گروه شاهد بیش­تر از ماهیان تحت تیمار کورتیزول بود و در تیمار کورتیزول آسیب­های کم­تری مشاهده شد و با اعمال استرس شوری تعداد سلول­های کلراید افزایش یافت که می­تواند ناشی از عملکرد بهتر تنظیم اسمزی این ماهیان در برابر تنش شوری باشد.
vvv

کلیدواژه‌ها

کورتیزول؛ آبشش؛ تنش شوری؛ کپور معمولی v

مراجع