بررسی غلظت فلزات سنگین مس و روی در بافت­ عضله میگوی بزرگ آب شیرین و تغییرات بافتی آبشش و هپاتوپانکراس

فصلنامه زیست شناسی جانوری

مقاله 1، دوره 7، شماره 4، مرداد 1394   

نویسندگان

عباس بزرگنیا¹؛ مریم برزگر²؛ مهران مهدیپور³؛ حسینعلی ابراهیم زاده موسوی²؛ علی طاهری میرقائد²؛ مهرنوش معینی جزنی²

¹گروه شیلات، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

²گروه بهداشت آبزیان، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

³گروه دامپزشکی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران

چکیده

امروزه یکی از مشکلات جدی جوامع بشری، معضل آلودگی آب­ها با فلزات سنگین است که از مهترین و خطرناک­ترین آلاینده­های آبی و تهدیدی جدی برای سلامت انسان به شمار می­آیند. بر همین اساس در بررسی حاضر با هدف تعیین میزان دو فلز سنگین روی و مس در عضله میگویبزرگآب شیرین (Macrobrachium rosenbergiiو بررسی تغییرات بافتی هپاتوپانکراس و آبشش ایجاد شده ناشی از آنهادر طی زمستان 1392 اقدام به صید20 نمونه میگوی آب شیرین از رودخانه سیاهرود در استان مازندران، گردید. نمونه بافت عضله جهت سنجش فلزات مس و روی و نمونه­های بافت آبشش و هپاتوپانکراسجهت بررسی تغییرات بافتی برداشت شدند. تعیین غلظت فلزات با استفاده از دستگاه جذب اتمی اسپکتروفتومتر و آنالیز آماری توسط نرم­افزار SPSS 19صورت پذیرفت. میانگین غلظت روی و مس در عضله میگوها به ترتیب برابر با 1 ±011/1 و02/0 ±785/1 بدست آمده و نتایج آنالیز واریانس تک نمونه­ای نشان­دهنده وجود اختلاف معنی­دار در مقادیر روی و مس است. در بررسی ضریب همبستگی طول و وزن و میانگین مقادیر فلزات روی و مس هیچ رابطه معنی­دار بین این متغیرها بدست نیامد. همچنین میانگین غلظت روی و مس در عضله میگوها، کمتر از میزان حد مجاز تعیین شده در غذاهای دریایی بر اساس استانداردهای WHONHMRCو UK(MAFF)بوده و بنابراین مصرف میگوهای مذکور برای سلامت انسان خطرناک نمی­باشد. در بررسی­های آسیب شناسی آبشش، بوضوح هایپرپلازی سلول­های اپیتلیال آبشش، ادم و تورم لاملاهای ثانویه بهمراه موکوس فراوان در سطح آبشش­ها مشاهده گردیده و در هپاتوپانکراس نیز آتروفی سلول­ها قابل رویت بوده است.

کلیدواژه‌ها

روی؛ مس؛ میگوی بزرگ آب شیرین؛ آبشش؛ هپاتوپانکراس