بررسی زیست­ سازگاری سلول­های استرومایی مغز استخوان در همکنشی با داربست کیتوسان- پلی­ اتیلن اکساید

فصلنامه زیست شناسی جانوری

مقاله 8، دوره 8، شماره 1، آبان 1394   

نویسندگان

زهره یوزباشی¹؛ غلامرضا کاکا²؛ ویدا حجتی¹؛ عبدالحسین شیروی¹

¹گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

²گروه آناتومی، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)، تهران، ایران

چکیده

مطالعات متعددی در زمینه دستیابی به داربستی زیست تخریب­پذیر به همراه سلول­های بنیادی انجام شده است. هدف از این تحقیق ارائه داربست زیست تخریب­پذیر کیتوسان Cs))–پلی­ اتیلن اکساید (PEO)با بررسی توانایی رشد، تکثیر، عدم تمایز و مرگ سلولی سلول­های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (BMSCs) بر روی آن بوده است. ابتدا ساخت داربست Cs/PEOبه نسبت 3 به 1انجام شد. این داربست یا اسکافولد در پلیت 24 خانه­ای پوشش داده شده با ژلاتین 1% قرار گرفته و استریل شد. سلول­های BMSCsاز مغز استخوان ران موش­های صحرایی بالغ استخراج و پس از سه مرحله پاساژ در خانه­های خالی پلیت به عنوان گروه شاهد، در خانه­های ژلاتینی به عنوان گروه ژلاتین و همچنین بر روی داربست به عنوان گروه تجربی کشت داده شد. میزان تکثیر، عدم تمایز و سلول­های در حال مرگ در طی روزهای دوم، چهارم و ششم در پلیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مورفولوژی سلول­ها بر روی داربست حفظ شده و مشابه گروه شاهد بود. میزان تکثیر سلول­ها روی داربست در روزهای متوالی افزایش یافته و مشابه گروه شاهد بود. یافته­ها نشان داد درصد تمایز سلول­های BMSCsو درصد میزان مرگ سلولی نیز در سلو­ل­های کشت شده روی داربست در پایان روز ششم مشابه گروه شاهد بود. نتیجه­ گیری نهایی نشان داد تکثیر، عدم تمایز و عدم مرگ سلول­های BMSCsروی داربست Cs/PEOزیست تخریب­پذیر منجر به ارائه مدلی از داربست گردید، که می­تواند در مهندسی بافت مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

کیتوسان؛ پلی­ اتیلن اکساید؛ داربست؛ سلول­های استرومایی مغز استخوان