تبارشناسی آهوان فلات مرکزی ایران با تکیه بر ژن سیتوکروم bمیتوکندری

فصلنامه زیست شناسی جانوری

مقاله 8، دوره 8، شماره 4، مرداد 1395، صفحه 79-87   

نویسندگان

راضیه محمدی¹؛ مرتضی نادری²

¹گروه تنوع زیستی و زیستگاه ها، دانشکده محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²دانشگاه اراک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، گروه محیط زیست، کدپستی 38156-8-8349

چکیده

توالی یابی ژنوم میتوکندریایی یکی از پرکاربردترین روش­های مطالعه روابط تبارشناختی پستانداران محسوب می­شود. این قبیل پژوهش ها در بررسی واگرایی درون گونه­ای، اولویت بندی اقدامات حفاظتی، مطالعه منشاء پیدایش گونه ها، نظریه پناهگاه­ها و مطالعات دیگری از این قبیل مورد بهره برداری قرار می­گیرند. آهوها از نمونه گونه­هایی محسوب می­شوند که همواره مطالعات تاکسونومیک متعددی در دنیا و در ایران در مورد آنها انجام شده است. اغلب مطالعات بر وجود سه گونه از جنسGazellaاتفاق نظر دارند در عین حال هنوز بحث­های زیادی در خصوص جایگاه تبارشناختی جمعیت­های مختلف و وجود یا عدم وجود زیرگونه­ها در زیستگاه­های مختلف وجود دارد. در این بررسی، تلاش گردید تا با توالی یابی ژن سیتوکروم bمیتوکندری وضعیت تبارشناختی این گونه در فلات مرکزی شامل جمعیت­هایی از استان­های یزد، اصفهان و کرمان مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این پژوهش نشان داد که جمعیت متعلق به استان یزد بیشترین واگرایی تبارشناختی را نسبت به جمعیت­های اصفهان و کرمان دارا می­باشند. همچنین نتایج به دست آمده در این پژوهش حاکی از تنوع ژنتیکی نسبتا پایین آهوان فلات مرکزی ایران می­باشد. بطوریکه تفاوت ژنتیکی بین آهوان فلات مرکزی ایران بیش از 002/0 نیست. البته با توجه به اندازه نمونه مورد استفاده در طرح آزمایشی لازم است این نتایج با احتیاط مورد تفسیر قرار گیرند.

کلیدواژه‌ها

آهوی ایرانی؛ تنوع ژنتیکی؛ ژن سیتوکروم b؛ فلات مرکزی ایران