تأثیر کیفیت گزارشگری مالی و سررسید بدهی بر کارآیی سرمایه‌گذاری

پژوهشنامه اقتصاد و کسب و کار

مقاله 3، دوره 7، شماره 13، اردیبهشت 1395، صفحه 29-44   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

یداله نوری فرد^{* 1}؛ حسن چناری بوکت²

¹-استادیار گروه حسابداری دانشکدۀ مدیریت و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد تهران جنوب،

²دانش آموختۀ کارشناسی ارشد گروه حسابداری دانشکدۀ مدیریت و حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب و عضو باشگاه پژوهشگران جوان

چکیده

در پژوهش حاضر، تأثیر کیفیت گزارشگری مالی و سررسید بدهی بر کارآیی سرمایه‌گذاری در شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی بازۀ زمانی 1393-1389 بررسی شده است. در این پژوهش، برای اندازه‌گیری کیفیت گزارشگری مالی از مدل فرانسیس[1] و همکاران(2005)، سررسید بدهی از نسبت بدهی کوتاه‌مدت به کلِّ بدهی و کارآیی سرمایه‌گذاری از مدل بیدل[2] و همکاران(2009) استفاده شده است. تحلیل داده‌های این پژوهش، با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از داده‌های ترکیبی انجام گرفته است. یافته‌های حاصل از آزمون فرضیۀ اول نشان می‌دهد که بین سررسید بدهی کوتاه‌مدت و کارآیی سرمایه‌گذاری ارتباط معنی‌داری وجود دارد. یافته‌های حاصل از فرضیۀ دوم پژوهش نیز نشان می‌دهد که بین کیفیت گزارشگری مالی و کارآیی سرمایه‌گذاری ارتباط معنی‌داری وجود دارد. به عبارت بهتر، می‌توان گفت که با افزایش کیفیت گزارشگری مالی و کاهش سررسید بدهی، به‌دلیل کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و افزایش دورۀ تجدید قراردادهای بدهی و افزایش نظارت اعتباردهندگان بر عملکرد مدیران ارشد و به‌تبع آن شرکت، میزان کارآیی سرمایه‌گذاری افزایش می‌یابد.



[1]. Francis, J.


[2]. Biddle, G.

کلیدواژه‌ها

سررسید بدهی؛ کارآیی سرمایه‌گذاری؛ کیفیت گزارشگری مالی؛ عدم تقارن اطلاعاتی

مراجع