تحلیل مسیر اثر هوش معنوی و هوش اخلاقی بر خودشکوفایی و رضایت از زندگی در سالمندان شهر اصفهان

دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی

مقاله 1، دوره 15، شماره 2 - شماره پیاپی 56، مهر 1393، صفحه 4-13   

نویسندگان

زهرا امامی^{* 1}؛ حسین مولوی²؛ مهرداد کلانتری²

¹کارشناس ارشد روان‌شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان

²عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان

چکیده

هدف از این پژوهش، تعیین اثر هوش معنوی و هوش اخلاقی بر خودشکوفایی و رضایت از زندگی در سالمندان شهر اصفهان براساس الگوی معادلات ساختاری بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه 128581 نفر سالمندان شهر اصفهان در سال 1392 بود که حداقل 60 سال داشتند. از این جامعه 100 نفر (44 زن و 56 مرد)، با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای از 8 نقطه شهر اصفهان انتخاب شدند. داده‌های پژوهش به کمک پرسشنامه‌های خودشکوفایی (مزلو، 1977)، شاخص رضایت از زندگی سالمندان (LSI، نوگارتن و هوایرست، 1998)، هوش معنوی (کینگ، 2008) و هوش اخلاقی (لنیک و کیل، 2005) جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-19 انجام گرفت. ضرایب آلفا و نیز برازش الگوی پیشنهادی با داده‌ها رضایت‌بخش بودند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که در الگوی به‌دست آمده، اثر هوش اخلاقی بر خودشکوفایی و رضایت از زندگی معنادار است (001/0>P)، ولی اثر هوش معنوی بر این دو متغیر معنادار نبود.

کلیدواژه‌ها

هوش معنوی؛ هوش اخلاقی؛ خودشکوفایی؛ رضایت از زندگی؛ سالمند

مراجع

Arbuckle, J.L. (2010). IBM SPSS Amos 19 Users Guide. Chicago: Amos Development Corporation. Amram, J. (2005). Intelligence beyond IQ: The contribution of emotional and spiritual intelligences to effective business leadership. Institute of Transpersonal Psychology. Borba, M. (2005). The step-by-step plan to building moral intelligence, Nurtuing Kids Heart & Souls, National Educator Award, National Council of Self-esteem. Jossey-Bass. Chlan, K.M., Zebracki, K & Vogel, L.C. (2010). Spirituality and life satisfaction in adults with pediatric-onset spinal cord injery. Retrieved from: www.pubmed.com. Chlan, K.M., Zebracki, K & Vogel, L.C. (2010). Spirituality and life satisfaction in adults with pediatric-onset spinal cord injory. Retrieved from: www.pubmed.com. Dekman A. (1990). The wrong way hom: Boston: Beacom. Delaney M. (2002). The Emergent Construct of Spiritual Intelligence: The Synergy of Science and Spirit. Unpublished doctoral dissertation. Arizona State University. Dezutter, J., Soenens, B. & hutsebaut, D. (2006). Religiosity and mental health: A further exploration of the relative importance of religious behaviors vs. religious attitudes. Personality and Individual Differences, 40: 807-818. Diener, E. (1984). Subjective well being. Psychological Bulletin, 95: 542-573. Diener, E., Emmons, R., Larsen, R. & Griffin, S. (1985). The Satisfaction with Life Scale. Journal of Personality Assessment, 49: 710-750. Diener, E.D., Oishi, S.H. & Lucas, R.E. (2003). Personality constract, and cognitive evolution of life. Annual Review of Psychology, 45: 403-425. Ghobari Banab, B., Salimi, M., Soleymani, L. & Noori Moghadam, S. (2007). Spritual intelligence. Innovate religious ideas, 3(10): 125-147. [In Persian]. Hjelle, L.A. & Ziegler, D.J. (2002). Personality theories, basic assumption, research and application. Publishing office: Psychology Press. Hosseini, M., Elias, H., Krauss, S.E. & Aishah, S. (2010). A review study on spiritual intelligence, adolescence and spiritual intelligence, factors that may contribute to individual differences in spiritual intelligence and the related theories. Journal of Social Sciences, 6(3): 429-438. Lennick, D. & Kiel, F. (2005). Moral intelligence: The key to enhancing business Performance & Leadership success, Wharton School Publishing, An imprint of Pearson Education. Maltbay, J., Day, L., Mccutcheon, L.E., Gillett, R., Houran, J. & Ashe, D.D. (2004). Personality and Coping: A contex for examining celebrity worship and mental health. British Journal of Psychology, 95: 411-428. Maslow, A. (1977). Motivation and personality. New York. Harper and brothers. Meyers, D. (2000). The friends, funds, and faith of happy people. American Psychology, 55(1): 56- 67. Nasel, D.D. (2004). Spiritual orientation in relation to spiritual intelligence: A consideration of traditional Christianity and new age/individualistic spirituality; Unpublished thesis. Australia: The University of South Australia. Pivot, W., Diemmer, E., Suh, E. (1998). The temporal satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 70: 340-354. Rajaei, AR. (2009). Spritual Intelligence, Approaches and challenges. Educational Joumal of Islamic Azad University of Bojnourd, 5(22): 21-49. [In Persian]. Sligman, M.P. (2003). Positive psychology: Fundamental assumption. The Pscychologist, 16, 126-127. Snyder, C.R., Lopez, S.G. (2007). Positive psychology. New York: Oxford University Press. Stanhope, M, & Lancaster, J. (1988). Community health Nursing process and practice for promoting health. Second edition, Stlovis: the C.V. Mosby Co. Stavrova, O., Fetchenhauer, D & Schlosser, T. (2012). Why are religious people happy? The effect of the social norm of religiosity across countries. Social Science Research, 3. Vaughan, F. (2002). What is spiritual intelligence? Journal of Humanistic Psychology, 42(2): 16-33. Wigglesworth, C. (2004). Spiritual intelligence and why it matters. From: http://www.Cociouspurpursuits.com Yonker, J.E., Schnabelrauch, C.A. & Dehaan, L.G. (2012). The relationship between spirituality and religiosity on psychological outcomes in adolescents and emerging adults: A meta-analytic review. Journal of Adolescence, 35: 299-314. Zeng, Y. (2011). Association of religious participation with mortality among Chinese old adults. Research on Aging, 1: 51-83. Zohar, D. & Marshall, I. (2000). SQ: Spiritual intelligence: the ultimate intelligence. New York, NY, USA: Bloomsbury.