مفهوم بزنگاهی درد در عرفان عطّار

فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی

مقاله 4، دوره 13، شماره 9، اردیبهشت 1396، صفحه 73-95   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

حسین قاسمی فرد^{* 1}؛ رضا اشرف زاده²؛ محمد قاسمی

¹مدرس دانشگاه فرهنگیان بجنورد

²مدیر گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه آزاداسلامی واحد مشهد

چکیده

همانگونه که در هر عصری شاعران شاهکارآفرین برای خود سنّتهای
ادبی اختصاصی دارند. عرفای بزرگ نیز، سنّتهای عرفانیِ مخصوص به
خود را دارا هستند. سنّتهای آنان ممکن است نزدیک به هم باشند ولی
همانند نیستند.
تفاوت بنیادیِ نگاه عطّار به درد در برابر عارفان دیگر این است که او
نگرش آدمی به درد را یک مفهوم عادی نمیپندارد و به درستی آن را از
بنیادیترین اصول اندیشهی انسانی میداند که فهم درست یا نادرست آن،
سفید بختی و سیاه بختیِ او را رقم میزند. در این جستار مفهوم بزنگاهی
درد در اندیشهی عطّار به شیوهای تحلیلی ارایه میگردد نتیجهی حاصل از
این پژوهش این است که نظریهی تقدس درد از دیدگاه عطّار، یک مفهوم-
بزنگاهی است و در حقیقت بیان نوعی اندیشیدن است؛ زیرا احساسات-
ریشه در تفکرات انسان دارد و او هرگونه بیندیشد احساسات و عواطف او
بر همان اساس شکل میگیرد.

کلیدواژه‌ها

انسان؛ خدا؛ درد؛ عرفان؛ عطّار

مراجع