سنجش میزان غلظت فلزات سنگین آرسنیک، سلنیوم و وانادیوم (As, Se, V در آبشش، عضله و هپاتوپانکراس میگوی وانامی(Litopenaeus vannamei) در سایت پرورش میگوی چوئبده آبادان

مجله علوم تکثیر و ابزی پروری

مقاله 6، دوره 5، شماره 14، آذر 1396، صفحه 63-74   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

زهرا معلمی¹؛ نگار قطب الدین^{* 2}؛ مهرداد محمدی دوست³

¹کارشناسی ارشد، گروه شیلات، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

²دانشیارگروه شیلات، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

³پژوهشکده آبزی‌پروری جنوب کشور، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران

چکیده

   این تحقیق به منظور سنجش میزان فلزات سنگین آرسنیک، سلنیوم و وانادیوم در بافت های عضله، آبشش و هپاتوپانکراس میگوی وانامی در سایت پرورش میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)چوئبده آبادان در پاییز سال1394 انجام شد. عملیات نمونه­برداری با 3 تکرار در هر استخر به وسیله­ی تور صیادی صورت پذیرفت و پس از جداسازی بافت­ها نمونه­ها هضم شدند. سپس غلظت فلزات سنگین توسط دستگاه جذب اتمی مشخص گردید. بیشترین غلظت فلز سنگین مربوط به ارسنیک و در بافت هپاتوپانکراس (008/0±32/5) میلی گرم بر کیلوگرم بدست آمد. میانگین غلظت فلز ارسنیک در بافت­های آبشش و عضله به ترتیب (130/0±619/4، 132/0± 81/3 ) میلی گرم بر کیلوگرم بدست آمد و همچنین مشخص گردید که  در بافت­های مختلف غلظت آرسنیک دارای اختلاف معنی­داری است (05/0> p). میانگین غلظت سلنیوم در بافت­های هپاتوپانکراس، آبشش و عضله به ترتیب (007/0±099/3، 003/0±112/3 ،  010/0±977/2) میلی گرم بر کیلو گرم بدست آمد. همچنین مشخص گردید که در بافت­های مختلف غلظت سلنیوم دارای اختلاف معنی­داری است (05/0> p). میانگین غلظت فلز وانادیوم در بافت­های هپاتوپانکراس، آبشش و عضله به ترتیب  (014/0±106/007,2/0±969/014,1/ 0±806/1) میلی گرم بر کیلوگرم بدست آمد. همچنین مشخص گردید که در بافت های مختلف غلظت وانادیوم دارای اختلاف معنی­داری است (05/0> p). میزان غلظت فلزات سنگین در بافت­های هپاتوپانکراس و عضله و آبشش میگوی وانامی در سایت پرورش میگوی چوئبده آبادان از حد مجاز سازمان بهداشت جهانی  WHO  پایین­تر بود

کلیدواژه‌ها

آرسنیک؛ سلنیوم؛ وانادیوم؛ میگوی وانامی(Litopenaeus vannamei)؛ سایت پرورش میگوی چوئبده آبادان

مراجع

1. Biswas, S.F, (1993). Manual of methods in fish biology.Printed in India.
2. Brown, A. (1972). Experimental techniques for preserving diatoms used as food for laival penaeus aztecus .proc.Nat. Shellfish. Assocn. 62:21-26.
3. Choo, P.S. (1986). Observation on the use of some non-algal feeds in the culture of protozoeae larvae of penaeid prawn. Buletin perikanan bil.42.Jabatan perikanan , kementerian pertanian malysia.6pp.
4. Hirata,H.,mori, M. and Watanabe, M. (1975). Rearing of prawn larve, penaeus japonicas , fed soy-cake particles and diatoms.mar bio l29,9-13.
5. Liao,I. C. and Lin, J. H. (1983). Larval foods for penaeid  prawns in crc handbook of mariculture, Edrs j.p mcvey and i.r. moore, crc press, inc, boca , Florida442pp.
6. Marcelo, A., Pérez. E. P, Gasca-Leyva.E., (2008).White shrimp Penaeus vannamei culture in freshwater at three densities: Condition state based on length and weight. Aquaculture, 283:13–18.
7. Mtlvy, A. (2001). play copied education, higher education institutions Applied Sciences, Persian Gulf, Bushehr.
8. Sadeghi, N., (2001). Introduction to shrimp cultivation, propagation and aquaculture department, training and promotion department.
9. Shakouri, M. (1997). Multiply and develop technology intensive shrimp aquaculture division and proliferation. Department and promoted education. 30 p.