اهمیت و جایگاه قانونگذاری در پارلمان (مطالعه موردی کشور های ایران و انگلستان)

فصلنامه تخصصی علوم سیاسی

مقاله 7، دوره 13، شماره 41، دی 1396، صفحه 129-149   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

علی دلفانی^{* 1}؛ مجتبی زارع اشکذری²؛ غلامرضا احمدی پنجکی³

¹استادیار گروه حقوق، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران (نویسنده مسئول)

²دکتری تخصصی علوم سیاسی دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

³دانشجوی دکتری تخصصی علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج

چکیده

پارلمان به عنوان مهم ترین مرجع قانونگذاری در کشورها، قلب تپنده دموکراسی به شمار می رود. به دنبال شکل گیری نظام های دموکراتیک در جهان و به وجود آمدن اصل تفکیک قوا در دولت ها، پارلمان به عنوان یک رکن اساسی در چنین نظام ها تلقی شده و امروزه در نظام های دموکراتیک، این رکن نظام نقش تعیین کننده و سر نوشت سازی را در تصمیم گیری های کلان ملی دارا می باشد. اساس مشروعیت نمایندگان پارلمان، وکالت از جانب شهروندانی است که آنها را انتخاب کرده اند. عمدتا حضور و مشارکت مردم در قدرت و تعیین نظام در چوکات همین نهاد تجلی پیدا می کند و به دلیل اینکه در شرایط حاضر زمینه های مشارکت مستقیم و حضور مفید و موثر مردم در تصمیم گیری های دولتی فراهم نیست، لذا این نمایندگان است که از موکلین شان نمایندگی نموده و خواست و قدرت شان را در امور مملکت به نمایش می گذارند. در این مقاله با توجه به موضوع پژوهش به بررسی و تریح پارلمان در هر دو نظام حقوقی ایرن و انگلستان میپردازیم.

کلیدواژه‌ها

پارلمان؛ قانون اساسی؛ حکومت؛ مقررات؛ قانون

مراجع