تطبیق غنایی بیژن و منیژه در شاهنامۀ فردوسی و شاهنامۀ کردی الماس‌خان کندوله‌ای

فصلنامه زبان و ادب فارسی

مقاله 4، دوره 8، شماره 28.29، اسفند 1395، صفحه 101-128   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

نویسنده

مصطفی رادمرد^*

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته زبان و ادب فارسی دانشگاه آزاد اسلامی همدان

چکیده

شاهنامۀ فردوسی که از دیدگاه تقسیم بندی جهانی محتوا در حوزۀ حماسی قرار می گیرد خالی از جنبه‌های غنایی نیست، بدون تردید توجّه به شاهنامۀ فردوسی و بالتّبع شاهنامه سرایی در میان اقوام مختلف ایرانی بدان حد اهمّیّت دارد که به فکر بازسرایی داستان هایی از شاهنامه به زبان خود برآمده اند، این انگیزه در میان قوم کرد به دلیل ویژگی­های نزدیک زبانی و فرهنگی، جلوه‌ای خاص دارد. در این پژوهش سعی شده است داستان بیژن و منیژه از شاهنامۀ  کردی الماس‌خان کندوله­ای که نمونه­ای حماسی و به تقلید از بیژن و منیژه در شاهنامۀ فردوسی می­باشد از دید غنایی و در دو حوز‌ه‌ی ابیات عاشقانه و احساسی - عاطفی«اعتذار، خمریّه، درخواست، شکواییّه، طنز و ریشخند، مدح، مرثیه، مفاخره و هجو» واکاوی گردد آنگاه با توجّه به مولّفه­های فرهنگی دو زبان پارسی و کردی، علاوه بر بسامد موضوعات غنایی، وجوه اشتراک و افتراق آنها نیز مشخّص گردد.

کلیدواژه‌ها

شاهنامه‌ی فردوسی؛ حماسه؛ غنا؛ الماس‌خان کندوله‌ای

مراجع

1. 1.       امامی، نصرالله(1373)، استاد شاعران رودکی، چاپ اوّل، اهواز، جامی.
2. 2.       امامی، نصرالله(1369) مرثیه­سرایی در ادبیات فارسی، اهواز، نشر دانشگاهی.
3. 3.       امیری خراسانی، احمد(1383) مفاخره در شعر فارسی، کرمان، دارالهدی.
4. 4.       دهخدا، علی اکبر (1377). لغت­نامه، چاپ دوم، تهران، دانشگاه تهران.
5. 5.       ربیعیان، محمّدرضا(1381)، «طنز» فرهنگنامه ادب فارسی، چاپ دوم، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
6. 6.       رستگار فسایی، منصور(1380) انواع شعر فارسی، چاپ دوم، شیراز، شیراز.
7. 7.       سرّامی، قدمعلی(1375)، «بث­ّالشکوی»، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر سید مصطفی میرسلیم، جلد دوم، چاپ دوم، تهران، بنیاد دایره المعارف اسلامی.
8. 8.       شرفکندی، عبدالرحمن،(1392)، فرهنگ کردی- فارسی، چاپ نهم، تهران، سروش.
9. 9.       شریفی، احمد،(1374)، شاهنامه­ی کردی. نمیرم از این پس که من زنده­ام(مجموعه مقالات کنگره بزرگداشت فردوسی- (دی­ماه 1369 ش) به کوشش غلامرضا ستوده. تهران: دانشگاه تهران.
10. 10.    شفیعی کدکنی، محمّدرضا(1372 ب) مفلس کیمیا­فروش، تهران، سخن.
11. 11.    صفا، ذبیح­الله،(1369)، حماسه­سرایی در ایران، چاپ پنجم، تهران، امیرکبیر.
12. 12.    صفی زاده، صدیق بوره­که­یی، (1378). تاریخ کرد و کردستان. تهران، آتیه.
13. 13.    عباسپور، هومن(1381) «اعتذار» فرهنگ­نامه ادبی فارسی، چاپ دوم، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
14. 14.    کزازی: میرجلال­الدین(1393)، آب و آینه، تهران، آیدین.
15. 15.    کزازی، میرجلال­الدین(1390)، نامه­ی باستان، جلد پنجم، تهران، سمت.
16. 16.    کندوله­ای، الماس­خان( ؟) شاهنامه­ی کردی،«جمع آوری و بازنویسی محمدرشید امینی»، بی جا، بی تا.
17. 17.    گورانی، مصطفی­بن­محمود(1383)؛ شاهنامه­ی کردی، پیشگفتار، تصحیح، توضیح و واژه­نامه­ی ایرج بهرامی، تهران، هیرمند.
18. 18.    مقدسی، مهناز(1381) «مدح» فرهنگنامه ادبی فارسی، چاپ دوم، تهران، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد.
19. 19.    نیکوبخت، ناصر(1380) هجو در شعر فارسی، تهران، دانشگاه تهران.
20. 20.    یاحقی، محمّدجعفر(1384)«بث­الشّکوی» دانشنامه زبان و ادب فارسی، به سرپرستی اسماعیل سعادت، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

 

مقالات:

1. شفیعی کدکنی، محمدرضا(1372 الف).«انواع ادبی و شعر فارسی»رشد آموزش ادب فارسی، سال هشتم، شماره 32 و 33.