منادی رئالیسم انقلابی در عصر مشروطه

فصلنامه زبان و ادب فارسی

مقاله 5، دوره 8، شماره 28.29، اسفند 1395، صفحه 129-150   

نوع مقاله: علمی-پژوهشی

نویسندگان

پروانه رمضانی^{* 1}؛ رضا فرصتی جویباری²؛ مهر علی یزدان پناه²

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

²عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر

چکیده

مکتب رئالیسم یکی از بنیادی‎ترین مکاتب هنری است که در اواسط قرن نوزدهم در فرانسه ظهور‎کرد و به‎سرعت گسترش‎یافت. پرهیز از تخیّل و الهام‎های درونی رمانتیک‎ها و پرداختن به واقعیت‎های عالم بیرون از اساسی‎ترین اصول این مکتب بود که شاعران، نویسندگان و هنرمندان را به‎سوی‎خویش‎کشاند. در ایران نیز همگام با حرکت‎های مشروطه‎خواهان، شاعران و نویسندگان به مسائل اجتماعی و انحطاط و عقب‎ماندگی کشور، توجه نشان دادند. عصر مشروطه را باید نقطه عطفی در ورود شعر به حوزۀ زندگی مردم و مسائل جامعه و متمایل شدن آن به واقع‎گرایی دانست. از میان شاعران این دوره، فرّخی یزدی با گرایش شدید به آزادی‎خواهی وحمایت از کارگران وکشاورزان، به اوضاع کشور توجه نشان داد. هدف این پژوهش نخست؛ معرفی عناصر اصلی رئالیسیم در اشعار فرّخی یزدی وسرانجام؛ تحلیل اشعار فرّخی برمبنای اصول وقواعد آن مکتب است.

کلیدواژه‌ها

رئالیسم؛ اجتماع؛ شعر؛ مشروطه؛ فرّخی یزدی

مراجع