بررسی رابطه بین همبستگی ملی با گفتمان سیاست‌های قومیتی و تاثیر آن بر قومیت‌های مختلف در خوزستان (در دوره اصلاحات)

علوم اجتماعی

مقاله 14، دوره 11، شماره 37، شهریور 1396، صفحه 373-394   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسنده

احمدعلی حسابی^*

جامعه شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران

چکیده

مقاله حاضر به تحلیل گفتمان سیاست‌های قومی پس از انقلاب اسلامی در خوزستان با تاکید بر دوره اصلاحات می‌پردازد. برای تحقق این هدف، ویژگیهای گفتمان حاکم بر سیاسی قومی در دولت‌های سازندگی و اصلاحات مشخص شده است. برای این بررسی از نظریه گفتمان لاکلاو و موف به عنوان چهارچوب نظری و از روش تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف به عنوان روش تحقیق بهره گرفته شد. داده‌هایی که دراین تحلیل بدان‌ها پرداخته می‌شود اسناد بالادستی و مذاکرات مجلس شورای اسلامی بوده است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که در دولت اصلاحات مفصل بندی گفتمان حاکم بر سیاست قومی به شرح ذیل بوده است: دال مرکزی سیاست گذاری قومی در دوره اصلاحات را توسعه سیاسی بود؛ در آن صورت دالهای شناوری نظیر همبستگی ملی، مشارکت سیاسی و برابری در زمره دالهای شناور بودند. در واقع توسعه سیاسی نگرش اقوام خوزستان(لر و عرب و فارس) را به همبستگی ملی تغییر داد و اقوام خود را به هویت ملی بشتر مرتبط می‌دانستند، علل تحول در این گفتمان‌ها ناشی از تغییرات در ساختارهای اجتماعی در سطح ملی و بین المللی بود. با تغییر در گفتمان- ایدئولوژی سیاسی در دوران پس از انقلاب اسلامی به خصوص در دوران اصلاحات و گشایش در روابط بین قومی و بین المللی، اقوام خوزستان از بعد خاص گرایی خود به سوی عام گرایی(همبستگی ملی) سوق پیدا کردند. روش تحقیق این مقاله تحلیل گفتمان و روش گرداوری داده‌ها مصاحبه است.

کلیدواژه‌ها

سیاست قومی؛ قومیت‌ها؛ همبستگی ملی؛ دولت اصلاحات؛ گفتمان

مراجع