روابط ایران و پاکستان؛ ضرورت ژئوپلیتیکی و امنیتی کردن ساختاری در سیاست خارجی منطقه ای

مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

مقاله 3، دوره 9، شماره 34، خرداد 1397، صفحه 34-60   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

چکیده

روابط ایران و پاکستان؛ ضرورت ژئوپلیتیکی و امنیتی کردن ساختاری در سیاست خارجی منطقه­ای
یاسرکهرازه[1]- سعید وثوقی[2]- مهنازگودرزی[3]
چکیده:
عوامل و بسترهای بوجود آورنده روابط ایران و پاکستان و چالش آمیز بودن یا نبودن این رابطه مبنای جهت گیری منطقه­ای مختلف هر یک از این دو کشور بر له یا علیه یکدیگر بوده است. از جمله، روابط ایران و اعراب خلیج فارس، مسئله گروه­های تروریستی ساکن در پاکستان، مسئله سوریه و یمن، بهار عربی، روابط با هند و.... . با وجود ساختار امنیتی سیاست خارجی ایران و پاکستان در قبال یکدیگر، کار این دو کشور هیچ گاه به درگیری نکشیده است و هم ایران و هم پاکستان سعی کرده­اند، تعادل را در روابط فی ما بین رعایت کنند. به زعم پژوهش حاضر مهمترین عامل تعادل در روابط ایران و پاکستان با وجود چشم انداز سیاست خارجی، اضطرار ژئوپلیتیکی و همسایگی دو کشور است. بر همین اساس سوال اصلی این است که، اصولاً روابط ایران و پاکستان بر چه مبنایی شکل گرفته و جهت گیری شده است؟ در پاسخ به این سوال فرضیه اساسی این پژوهش، روابط ایران و پاکستان بر اساس سیاست خارجی امنیتی شده هر دو کشور نسبت به هم بوده و مهمترین عامل ثبات در روابط فی مابین ضرورت ژئوپلیتیکی و همسایگی است که مثابه یک وزنه تعادل طرفین را از درگیری­های مستقیم و رادیکال بر حذر می­دارد و آنها را وادار می­کند که به منافع مشروع یکدیگر احترام بگذارند.
واژگان کلیدی: ایران، پاکستان، امنیتی کردن، ساختار، سیاست خارجی



[1]- دانشجوی دکتری روابط بین الملل، گروه روابط بین­ الملل، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
[e-mail]
[2]- دانشیار گروه روابط بین الملل، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران: نویسندۀ مسئول
 [e-mail]
[3]- استادیار و عضو هیئت علمی، گروه روابط بین­ الملل، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
 [e-mail]

کلیدواژه‌ها

ایران؛ پاکستان؛ امنیتی کردن؛ ساختار؛ سیاست خارجی

مراجع