تأثیرفناوری های هوشمندسازی مدارس برخلاقیت دانش آموزان

ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی

مقاله 9، دوره 7، شماره 4، خرداد 1397، صفحه 241-262   

نوع مقاله: علمی - پژوهشی

نویسندگان

زهرا اشرف السادات بیدگلی¹؛ داریوش نوروزی²؛ حمید رضا مقامی^{* 3}

¹کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ‏ ‏

²دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

³عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ‏

چکیده

     هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر فناوری های هوشمندسازی مدارس (مدارس هوشمند) بر خلاقیت دانش آموزان بود.
     روش: روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه آزمایشی با استفاده از روش پیش آزمون-پس آزمون دو گروهی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر تهران بودند. بر اساس شرایط و طرح انتخاب شده در این پژوهش و همچنین امکانات اجرایی تعداد 50 نفر از دانش آموزان با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای به­عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. معیارهای ورود افراد نمونه به پژوهش عبارت بودند از : 1-رضایت والدین. 2- تجانس فرهنگی کودکان ار لحاظ نوع آموزش­های قبلی 3- عدم وجود سابقه طلاق و جدایی در خانواد آن­ها 4- عدم ابتلا به اختلالات یادگیری و ... .  لازم به ذکر است که دانش آموزان در دو گروه به مدت یک ترم (یک گروه روش سنتی و دیگر گروه در مدارس هوشمند) آموزش دیده بودند. ابزار اندازه گیری آزمون خلاقیت تورنس بود که خلاقیت را در 4 بعد، سیالی، انعطاف پذیری، ابتکار و بسط اندازه گیری می کند. روایی و پایایی آزمون هم در پژوهش های پیشین و هم در این پژوهش مورد تایید قرار گرفت.
     یافته­ ها: نتایج نشان داد که هوشمند سازی مدارس بر خلاقیت دانش آموزان تأثیر مثبت و معناداری داشته است و بین نمرات خلاقیت دانش آموزان با احتساب متغیرهای کنترل و و تعدیل نمرات پیش آزمون در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد.
     نتیجه­ گیری: لازم است برنامه ای جامع برای ورود فناوری اطلاعات به مدارس و هوشمندسازی آن­ها در راستای ارتقا خلاقیت دانش آموزان تدوین و ارائه شود.

کلیدواژه‌ها

خلاقیت؛ تورنس؛ فناوری آموزشی؛ هوشمندسازی مدارس؛ تکنولوژی آموزشی

مراجع

ادیب، یوسف. رادسلیمانی، لیلا. عظیمی، محمد. (1394). تأثیر هوشمند سازی مدارس در تعامل با نگرش به فناوری اطلاعات و ارتباطات بر ارتقا فرآیند یاددهی یادگیری و خودکارآمدی تحصیلی. فصلنامه علمی پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی. 6(1). بهار 1394. پیاپی 21. 21-42.

الوندی فر، سجاد. کدیور، پروین. عرب زاده، مهدی. (1396). نقش واسطه ای خوددتفسیری در رابه بین عزت نفس و خلاقیت. فصلنامه علمی پژوهش  ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 7(3). زمستان 1396. 163-194.

بختیاری فایندری، منصوره؛ جواد دیهیم و حسین فضائلی گاه. (1395).  نقش هوشمند سازی مدارس در پرورش خلاقیت، فصلنامه مطالعات روانشناسی و علوم تربیتی. 2(2). شماره صفحه53-67.

رادبخش، ناهید، محمدی فر و کیان ارثی، فرحناز.( 1392). اثربخشی بازی و قصه گویی بر افزایش خلاقیت. فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 2(4). بهار 1392، 177-195.

رستمی، کاوه، فیاض، ایراندخت. قاسمی، امید. (1395). تأثیر داستان­های فکری فیلیپ کم بر رشد خلاقیت کودکان دوره آمادگی شهر تهران. فصلنامه روانشناسی تربیتی. دانشگاه علامه طباطبایی تهران. 12(41)، پاییز 1395، 1-13.

رستمی، کاوه؛ مفیدی، فرخنده و فیاض، ایراندخت.( 1393). مقایسه ی تأثیر داستان های فیلیپ کم و مرتضی خسرو نژاد بر رشد خلاقیت در کودکان دوره ی آمادگی شهر تهران در سال تحصیلی 1389- 1390. مجله علمی پژوهشی مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز. 5(1)،49-72.

زارع، حسین. کریم زادگان، داوود. محبوبی، طاهر. باقرپور، معصومه. (1391). بررسی تأثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر خلاقیت و کارآفرینی دانشجویان دانشگاه پیام  نور استان آذربایجان غربی. فصلنامه اندیشه های تازه در علوم تربیتی. 7(3). تابستان 1391، 83-96.

زنگنه، حسین. موسوی، سیده رقیه. بدلی، مهدی. (1392). تأثیر استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات بر پرورش تفکر خلاق. فصلنامه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. 3(2). پاییز 1392. 39-60.

صادقی، محمد (1395). بررسی تأثیر داستان های فکری بر خلاقیت کودکان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی. واحد خمین. 12-14.

علم، رضا؛ محمد احمدی راد و مجتبی اکبری. (1395). تکنولوژی آموزشی و خلاقیت دانش آموزان، سومین کنگره علمی پژوهشی سراسری توسعه و ترویج علوم تربیتی و روانشناسی،جامعه شناسی و علوم فرهنگی اجتماعی ایران، تهران، انجمن علمی توسعه و ترویج علوم و فنون بنیادین.

مردانی، محمد رضا. مولایی، منیژه. (1394). بازمندسی فرآیند مدیریت در مدارس هوشمند ایران با تاکید بر نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات. فصلنامه مدیریت فناوری اطلاعات. 7(4). زمستان 1394، 931-950.

ممبنی، صدیقه. (1395). هوشمند سازی مدارس راهکاری برای بهبود خلاقیت دانش آموزان، نخستین همایش ملی برنامه ریزی و تحول نظام آموزشی، قم، دانشگاه پیام نور استان قم.

ناجی،سعید وقاضی نژاد، پروانه. (1386). بررسی نتایج برنامه فلسفه برای کودکان روی مهارتهای استدلال و عملکرد رفتاری کودکان، فصلنامه مطالعات برنامه ریزی درسی. 2(7)، زمستان 1386. 123-150.

 

Athul, P Anand. Deepesh Srivastava. Dushyant Sharm. JyotiRekha Dhal. Arun Kumar Singh.  Mahendra Singh Meena (2016). Smart School Bag. International Journal of Engineering Science and Computing, May 2016. 6057http://ijesc.org/DOI 10.4010/2016. 1467ISSN 2321 3361© 2016 IJESC http://ijesc.org/upload/3935cfcfc966cfd5bdb7a9b112282e14.Smart%20School%20Bag.pdf.

Atkinson, S. (2004). “A Comparison of pupil learning and chievement in Computer Aided Learning and Traditionally Taught Situations with Special Reference to Cognitive Style and Gender Issue. Educational Psychology, Vol. 24, No.5.

Craft, A. (2005). Creativity in schools: tensions and dilemmas. London: Routledge.

Fareghzadeh, N, Kashi,A.(2014). “An Evaluation Of Virtual Education Methods And Tools To Improve Teaching Quality From the point of view of the Faculty Members of Islamic Azad University of Khodabandeh, Quarterly Journal of New Approaches in Educational Administration, Vol, 5, PP, 121-152. (In Persian).

Hagshenas, S. (2008). “Master of Educational Technology, Malaysian Smart Schools performance and comparison with Iran (Kermanshah).MS Thesis, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Razi University. (In Persian).

Pedro, F. (2006). The new Millennium Learners: Challenging our Views on ICT and Learning. OECD-CERI   http://www.oecd.org/dataoecd/1/1/38358359.pdf.

Yunlu, D. G., Clapp-Smith, R., & Shaffer, M. (2017). Understanding
the Role of Cultural Intelligence in Individual Creativity. Creativity
Research Journal, 29(3), 236-243.