بررسی تاثیر نانوفلاکس‌های MgO، SiO2 و ZnO برخواص جوشکاری با گاز محافظ آلومینیوم 7075

نانومواد

مقاله 8، دوره 5، شماره 16، اسفند 1392، صفحه 295-302   

نوع مقاله: مقاله پژوهشی

نویسندگان

مسلم پایدار^{* 1}؛ مجتبی جعفریان²؛ صاحبعلی منافی²؛ سید شهاب‌الدین طباطبایی نائینی¹

¹دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مهندسی مواد، تهران، ایران

²دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود، گروه مهندسی مواد، شاهرود، ایران

چکیده

در این پژوهش تاثیر انواع نانوفلاکس‌های فعال بر روی عمق نفوذ، عرض و ریزساختار جوش توسط فرآیند جوشکاری با گاز محافظ تیگ بر روی آلومینیوم 7075 با ضخامت mm 5 مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج بیشترین و کمترین میزان عمق نفوذ به ترتیب مربوط به نانوفلاکس SiO₂ و حالت بدون فلاکس می‌باشد. نانوفلاکس‌های SiO₂، MgO و ZnO به ترتیب میزان عمق نفوذ جوش را نسبت به جوشکاری بدون استفاده از نانوفلاکس به ترتیب 255%، 97% و 84% افزایش دادند. سطح ظاهری جوش‌ها با افزودن نانوفلاکس تغییر کرده و ریزدانه‌ترین ساختار در ناحیه متاثر از حرارت مربوط به نانوفلاکس SiO₂ بود. همچنین بررسی میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) از سطح مقطع جوش نشان داد که در اثر وزش قوس و جابجایی مذاب، نانوفلاکس به سمت کناره‌های جوش جابجا می‌شود.

کلیدواژه‌ها

فرآیند جوشکاری با گاز محافظ؛ نانوفلاکس اکسیدی؛ آلومینیوم 7075

مراجع