بررسی اثر آگونیست HT15سروتونین و گیرنده CB1کانابینوئیدیآمیگدال مرکزی بر رفتارهای شبه اضطرابی در مدل ماز بعلاوه ای شکل در موش رت نژاد ویستار

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

مقاله 1، دوره 7، شماره 1 - شماره پیاپی 24، فروردین 1392   

نویسندگان

صبا طاهری¹؛ شهربانو عریان²؛ محمدرضا زرین دست³؛ آمنه رضایوف⁴

¹دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات تهران دانشجوی دکتری فیزیولوژی جانوری، گروه زیست شناسی، تهران. ایران.

²استاد دانشکده علوم زیستی، گروه زیست شناسی، دانشگاه خوارزمی، تهران. ایران

³دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات تهران، دکتری فارماکولوژی، گروه زیست شناسی، تهران. ایران

⁴دکتری فیزیولوژی جانوری، دانشکده علوم زیستی، گروه زیست شناسی دانشگاه تهران، تهران. ایران.

چکیده

زمینه و هدف:اضطراب، پاسخ یک موجود زنده به یک عامل تهدید کننده احتمالی است که می تواند هوموستاز آن را دچار اختلال نماید. این مطالعه با هدف بررسی اثر سیستم کانابینرژیک بر اضطراب درون آمیگدال مرکزی و تداخل آن با سیستم سروتونرژیک بر اضطراب در روش ماز بعلاوه مرتفع (EPM) انجام شد.روش کار:به موش­های کانول­گذاری شده پس از یک هفته استراحت دوزهای مختلف آراشیدونیل سیکلوپروپیل آمید (ACPA) و آگونیست انتخابی گیرنده 1 سروتونرژیک HT15  به نام تجاری (CP94253هیدروکلراید) به صورت داخل آمیگدال تجویز شد. درصد زمان حضور در بازوهای باز( %OAT) و درصد دفعات ورود به بازوهای باز (%OAE) و فعالیت حرکتی اندازه­گیری گردید.یافته ها:نتایج نشان داد که تجویز ACPAو تجویز دوزهای بالای آگونیست گیرنده 5-HT1سروتونرژیک بر رفتارهای اضطرابی اثری ندارد. ولی تجویز ACPAداخل آمیگدال همراه با آگونیست گیرنده 5-HT1سروتونرژیک اثر ضداضطرابی را نشان داده است.نتیجه گیری:گیرنده های پیش سیناپسی کانابینوئیدی CB1منجر به مهارترشح بسیاری از انتقال دهنده های عصبی، مانند سروتونین می شود و به نظر می رسد که که آگونیست سروتونینی توانسته جایگزین نوروترانسمیترهای مهار شده توسط ACPAباشد

کلیدواژه‌ها

ACPA؛ گیرنده سروتونرژیک5-HT1؛ ماز بعلاوه مرتفع؛ موش صحرائی رت