بررسی اثر الاژیک اسید بر اختلالات حرکتی در مدل حیوانی پارکینسونی

مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

مقاله 5، دوره 7، شماره 4 - شماره پیاپی 27، آذر و دی 1393   

نویسنده

مریم رفیعی راد

استادیار گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده علوم پایه، واحد ایذه، ایذه. ایران

چکیده

زمینه وهدف:بیماری پارکینسون نوعی تحلیل در سیستم عصبی است که با اختلالات حرکتی متعددی شناخته می­شود. عواملی از قبیل استرس اکسیداتیو از مهم­ترین علل دژنراسیون نورون­های دوپامینرژیکی جسم سیاه و ایجاد پارکینسون به شمار می روند. الاژیک­اسید از اثرات نامطلوب استرس اکسیداتیو که باعث مرگ سلول­ها می­شود، جلوگیری می­کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر الاژیک­اسید بر اختلالات حرکتی در مدل حیوانی بیماری پارکینسون می­باشد. مواد و روش ها:در این مطالعه از 40 سر موش صحرایی نر بالغ استفاده­گردید که به­طور تصادفی به گروه­های 8­تایی کنترل، پارکینسونی و سه گروه پارکینسونی که روزانه یک­بار به مدت 14روز به ترتیب دوزهای mg/kg10، 25 و 50الاژیک اسید را به روش گاواژ دریافت نمودند، تقسیم شدند. بیماری پارکینسون با تزریق 8­ میکروگرم سم عصبی 6 هیدروکسی دوپامین(6-OHDA)در 2 میکرولیتر سالین دارای 1% اسید اسکوربیک درون دسته میانی-قدامی(MFB)نیمکره چپ مغز موش­ها القاء شد. نتایج به صورت میانگین و انحراف از معیار( mean± SEM)، آنالیز و واریانس یک طرفه و تست پشتیبان LSDارائه شدند. یافته ها:ضایعه در MFBسمت چپ مغز با 6-OHDAموجب گردید تا 14 روز بعد از ضایعه حیوانات متعاقب تجویز زیرجلدی mg/kg 5/2 آپومورفین در جهت راست به میزان 10و نیز در تستهای (حفظ تعادل، بی­حرکتی و طول قدم) نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی­داری را نشان دادند. درمان حیوانات پارکینسونی با دوزهای مختلف الاژیک­اسید در مقایسه با گروه پارکینسونی بدون درمان، موجب بهبودی معنی­دار فعالیت­های حرکتی گردید و دوز mg/kg25 و 50 بیشترین اثرات درمانی را نشان دادند. نتیجه گیری:الاژیک­اسید احتمالا ًبه­دلیل خاصیت آنتی­اکسیدانی قوی و تداخل با فعالیت گیرنده­های مسیرهای حرکتی می­تواند جهت بهبود و کاهش اختلالات حرکتی پارکینسون مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

الاژیک­ اسید؛ پارکینسون؛ حرکت؛ موش صحرایی