نگرش عرفانی و دینی مولانا به چیستی و چرایی مرگ در مثنوی معنوی

عرفان اسلامی

مقاله 4، دوره 9، شماره 33، دی 1392   

نویسندگان

کاظم دزفولیان¹؛ حسین یاسری²

¹استاد دانشگاه شهید بهشتی تهران

²کارشناسی ارشد ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

یکی از موضوعات پرداخته شده در مثنوی معنوی، موضـوع خیره کننده، حیاتی و مهـیّج مرگ)death) است . مولانا با تمسّک به آموزه‌های اسلامی و عرفـانی، به تبیـــین و تـشریح این مـهم پرداخـته و رسـالت خویش را به ابــنای الزّمان، خاصــّه طی طریق کنندگان کوی دوست ادا نمـوده است. ضرورت توجه بـه این موضوع از آن روست که تا چیستی، چرایی و فلسفه وجودی مرگ از دیدگاه عرفانی و دینی به عنوان یکی از گذرگاه های مهم زندگی انسان موشکافی شود و برای اذهان سالکان، روشـن گردد که مرگ نه تنــها نابودی نیست بلکه تـــولد است نه تنـــها ناگوار نیســـت بلکه از بین برنده حجابی (curtain) بین عاشق و معشوق است .به سـخن دیـگر مـرگ در حکـم «جسرٌ یوصـــل الحبیــب الـی الحبیب» اســـت. مـرگ آزمـون و محـکی اســت بـرای مـــدعیـان کـوی دوســت و مشتاقـان محبوب ازلـی. مـولانا با ایـن نگـرش، مـرگی که برای بسیاری از انسانها ناشناخته و منزجرکننده بوده است  به گونـه ای دلـــنشـین عرضه داشته است و خاطــر نـشان می سازد که هیـچ چیـز در آفرینش از جمله مرگ، بی‌حکمت آفریده نشده است.

کلیدواژه‌ها

مثنوی؛ مولوی؛ مرگ؛ انواع مرگ؛ مرگ سرخ