معراج در تفاسیر عرفانی

عرفان اسلامی

مقاله 3، دوره 9، شماره 36، دی 1392   

نویسندگان

سیدنادر محمدزاده¹؛ بهروز کثیرلو²

¹دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، استادیار گروه ادیان و عرفان، زنجان، ایران

²دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، کارشناسی ارشد گروه ادیان و عرفان، زنجان، ایران

چکیده

در این مقاله به دنبال بررسی مفهوم معراج از منظر قرآن کریم، تفاسیر، به ویژه تفاسیر عرفانیهستیم. معراج مفهومی دینی-عرفانی است که در ادیان دیگر نیز سابقه دارد. معراج از نظر برخی، جسمانی و از نظر برخی روحانیاست، گروهی هم آن را جسمانی و روحانی تفسیر کرده‌اند. از معراج پیامبر گرامی اسلام (ص) در دو سوره از قرآن کریم (سوره مبارکه اسراء و نجم) به صراحت سخن رفته است. مقصود از معراج روحانی همان تدبر در مصنوعات الهی و مشاهدة جلال و جمال وی، استغراق در فکر و ذکر حق و سرانجام رهایی از قیود مادی و علایق دنیوی و عبور از مراتب امکانی در مراحل باطنی و قلبی است.دراین سفر روحانی، پیامبر (ص) تمام مراتب و عوالم را سیر می‌کند، حتی به مقامی بالاتر از فرشتگانمی‌رسد. در حقیقت از نظر عرفا، معراج حضرت محمد (ص) نمونة الهی صعود عرفانی است که دیگران هم با داشتنشرایط می‌توانند نه به اندازة پیامبر، بلکه هر کس متناسب با ظرفیت عرفانی وجود خویش در این راه قدم بگذارد.

کلیدواژه‌ها

عرفان؛ معراج جسمانی؛ معراج روحانی و پیامبر