انطباق انسان کامل و صراط مستقیم

عرفان اسلامی

مقاله 2، دوره 10، شماره 37، دی 1393   

نویسندگان

سوسن آل رسول¹؛ فهیمه صادقی قهرودی²

¹دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، دانشیار گروه عرفان اسلامی، کرج، ایران

²دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کارشناسی ارشد گروه عرفان اسلامی، کرج، ایران

چکیده

صراط مستقیم هدف و مقصدی است که انسان به تعلیم الهی، هدایت به آن را حداقل ده بار در شبانه روز از خداوند طلب می‌کند. صراط مستقیم راهی است که خود مقصد است و کمال و حقیقت انسان، در آن راه بودن است. مقاله حاضر نتیجه پژوهشی در متن آیات قرآنی است که اثبات انطباق حقیقت عرفانی انسان کامل (همان امام معصوم در تفکر شیعی) با صراط مستقیم را بدون ارجاع مستقیم به آراء عرفا می‌نماید. دراین راستا از روش تفسیری قرآن به قرآن وتدبر در آیات با استناد به منابع کتابخانه‌ای استفاده می‌شود. در نهایت با 9 دلیل به این نتیجه می‌رسد که لطف و رحمت خاص خداوند تعلق گرفته تا از میان بشر بندگان حقیقی خویش را که در ذات خدا فانی و در بقاء او باقی شده‌اند، برگزیده و با علمی از جنس علم خود، آنان را مخصوص و به زیور عصمت مُتصف ساخته تا عموم بندگان را برای وصول به ولایت خویش؛ به تبعیت و اطاعت و ولایت آنان امر فرماید. این واصلان حقیقی که دارای جاذبه ولایی شده و قدرت تصرف یافته و شاهدان بر اعمال و قلوب ‌اند، دارندگان مقام امامت و هادیان به امر الهی هستند. فقط اینان‌اند که هادی بشر به سوی ولایت الهی می‌باشند.

کلیدواژه‌ها

صراط مستقیم؛ هدایت؛ امام؛ انسان کامل؛ ولایت