رمزگشایی زن در غزلیات عرفانی ابن عربی

عرفان اسلامی

مقاله 5، دوره 10، شماره 38، دی 1393   

نویسندگان

سیمین ولوی¹؛ حمید عابدی فیروز جایی²

¹دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، تهران، ایران

²دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی، تهران، ایران

چکیده

مقاله حاضر به بیان شیوه به کارگیری رمز زن در غزلیات عرفانی ابن عربی می‌پردازد. ابن عربی بنیانگذار سبک جدیدی در عرفان نظری است که در لابلای آثارش مشهود است. او به ویژه در غزلیات عرفانی خود که دیوان ترجمان الاشواق را به آن اختصاص داده است با استفاده از عبارات ویژه غزل مادی در پی بیان اشاراتی است که رنگ و بوی الهی و عرفانی تام دارد. اساس کار او در غزلیات عرفانی بسط تفکر «وحدت وجود» است. در این جستار با ذکر مقدماتی درباره عرفان ابن عربی و چارچوب فکری او به رموزی اشاره خواهد شد که اساس کار او را در غزلیات عرفانی شکل می‌دهد

کلیدواژه‌ها

ابن عربی؛ غزل عرفانی؛ رمز؛ زن؛ وحدت وجود