انسان و عمومیت عرفان از منظر شاه‌آبادی(ره)

عرفان اسلامی

مقاله 2، دوره 11، شماره 41، دی 1393   

نویسنده

سید نادر محمدزاده

استادیار گروه ادیان و عرفان ، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران

چکیده

آراء آیت الله شاه آبادی(رة) در زمینه‌های گوناگون با نگاهی عرفانی بیان شده است. از منظر ایشان انسان از دو بعد ظاهری و باطنی تشکیل شده است؛ جنبة باطنی انسان مراتب هفتگانه دارد که در طول هم‌اند و در فطرت انسان باالقوه‌اند. همة معارف الهی در آن سرشته است که معصوم و فراگیر است؛ اما با حجاب‌هایی پوشیده می‌شوند و با التزام به شریعت و خردورزی می‌توان به آن فطرت اولیه بازگشت. عرفان نیز سیر در این موانع به همین فطرت و حقیقت وجود انسان و تحقق آنهاست که انسان را آیینة تمام عوالم هستی و به تعبیر دقیق‌تر آیینة تمام‌نمای خدا می‌کند.
شاه‌آبادی با اعتقاد خود در مورد فطرت اولیه انسان به بیان عرفان برای همة گرایش داشت، تا هر کس به اندازة خود از آن استفاده کند. راه رسیدن به همة مراتب عرفانی تهذیب نفس با شریعت است. از مباحث این پژوهش این نتیجه حاصل می‌شود که دین ابعاد گوناگونی دارد که در بطن هم هستند و حقیقت آنها عرفان است. ضرورت معرفی جنبة باطنی دین از این‌جاست که تشنگی معرفت و حق امری حقیقی و درونی انسان است و این امر موجب رجوع تشنگان به آن و پویایی و زنده بودن نیز می‌شود.

کلیدواژه‌ها

فطرت؛ انسان؛ شریعت؛ سلوک؛ عرفان