سنجش تأنیثِ خلاقِ محی الدین عربی با شاعران و نویسندگان معاصر

عرفان اسلامی

مقاله 3، دوره 11، شماره 42، دی 1393   

نویسندگان

مهدی ممتحن¹؛ مهدی رضا کمالی بانیانی²

¹دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جیرفت، دانشیار گروه زبان و ادبیات عرب، جیرفت، ایران.

²دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، اراک، ایران.

چکیده

در روانشـناسی  یونگ  اصطلاحات  مهمی  چون  ناخـود آگاهی  ،  درونگـرایی، برونگرایی، صور اساطیری ( آرکی تایپی )مطرح می باشد که همه در مباحث جدید نقد ادبی مخصوصا نقد روانشناسانه و نقد اسطوره گرا  مطمح نظرند . نگرش و  شخصیت  بیرونی  آن  چیزی است که یونگ آنرا پرسونا یا نقاب می نامد ، اما او معتقد بود که همه آدمها نگرش و شخصیت درونی هم دارند که در صحبت دنیای نا خود آگاه است. در این مقاله لایه ای از این نگاره ها که شکل ژرف تر آن به عنوان خلاقیت فعال در سیر و سلوک محیی الدین ابن عربی اندلسی وجود داشته ، در آثار شاعران معاصر چون سهراب، شاملو، بوف کور هدایت و نیز احمد عزیزی به طور ویژه بررسی شده است.

کلیدواژه‌ها

آنیما؛ محی الدین عربی؛ شاعران و نویسندگان معاصر