«مضامین عرفانی در سروده­های ابو مَدیَن مغربی

عرفان اسلامی

مقاله 3، دوره 12، شماره 44، دی 1394   

نویسندگان

سید مهدی مسبوق¹؛ شهرام دلشاد²

¹دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا- همدان

²دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا- همدان.

چکیده

عرفان و ادبیات عرفانی در اندلس اسلامی گسترش فوق­ العاده ­ای داشت و شاعران و نویسندگان بسیاری در اندلس پدیدار شدند و آثاری در زمینۀ تصوّف به جای گذاشتند که معمولاً با نوآوری­ هایی در صورت و معنا همراه بوده است. بررسی تصوّف اسلامی در اندلس ما را با نحله ­های مهم فکری­ ای آشنا می­ کند که برای فهم تصوّف اسلامی بسیار کارساز است. از میان شاخه ­های ادبیّات عرفانی در اندلس، شعر رشد قابل ملاحظه­ای داشت و شاعران پرشماری پدید آمدند که بیش­تر آنان در ایران ناشناخته مانده­اند. از آن جمله است شاعر و عارف بزرگ سدۀ ششم، ابو مدین مغربی که اشعار نغز و شیوایی در مضامین بلند عرفانی و آموزه­ های عرفان نظری و عملی سروده است. در این پژوهش می­ کوشیم بارزترین مضامین عرفانی اشعار این شاعر عارف را با روش توصیفی - تحلیلی مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم.

کلیدواژه‌ها

عرفان؛ ابو مدین؛ عرفان­ نظری؛ عرفان­ عملی