نقد و بررسی نقش صلح‌طلبی در متون عرفانی

عرفان اسلامی

مقاله 2، دوره 12، شماره 46، دی 1394، صفحه 35-54   

نویسنده

عبدالرضا مظاهری

استادتمام گروه ادیان و عرفان، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

جوامع غربی در دهکده جهانی، برای جلوگیری از تقابل فرهنگ‌ها و ادیان، کثرت گرایی دینی ولیبرالیسم سیاسی را مطرح می‌نمایند ولی در متون عرفانی ما با ورود عشق به عرفان اسلامی بحث صلح‌طلبی و محبت به خلق مطرح می‌شود و پدیده‌های متضاد عالم تکوین نیز رو به سوی صلح و دوستی دارند و قرآن کریم سفارش به صلح بین مؤمنان دارد. و علت تسامح عرفا بزرگی خلقت و کوچکی تفکر انسان در برابر آن است. و این تساهل به معنای بی‌بندوباری نسبت به قوانین شریعت نیست، بلکه اعتماد به صفات عفو و ستّاریت خداوند است که پس از ظرفیت جذب مسلمانان گناهکار به سراغ اهل ادیان دیگر مانند جهود و ترسایان می‌رود و ظرفیت تحمل آنها را نیز در جامعه فراهم می‌کند تا مرزهای جغرافیایی و رنگ و نژاد را در نظر نگرفته و درد و آلام بشریت را التیام بخشد و درد خلق داشته و بار مردم را به دوش کشد و راه نجات را برای اهل ادیان دیگر هم باز نگه می‌دارد و با این محبت به خلق و دوستی به غیر، عامل صلح و آرامش و گسترش اسلام در کشورهای دیگر مانند هند و آفریقا می‌گردد.

کلیدواژه‌ها

صلح‌طلبی؛ محبّت؛ تساهل؛ خلق؛ عارف؛ مدارا