نگرشی عرفانی به هستی شناسی امام علی(ع)

عرفان اسلامی

مقاله 8، دوره 14، شماره 51، خرداد 1396   

نویسندگان

علی‌اکبر افراسیاب‌پور¹؛ فلور ولی پور چهارده چریک²

¹هیأت علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی تهران.

²هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان اهواز.

چکیده

جهان‌بینی امام علی(ع) یک نگرش عرفانی را نیز در بردارد. ایشان در هستی‌شناسی عرفانی خویش حقیقت وجود را مختص به خداوند می‌داند و جهان را تجلی اسماء و صفات الهی معرفی می‌نماید و در عین حال قانون علیت را نیز می‌پذیرد و آن را برای جهان ثابت می‌کند. حضرت علی (ع) با جمع بین تشبیه و تنزیه در حققیت وحدت در عین کثرت را تایید نموده و وحدت وجود که همان وحدت حقه حقیقت است را در بیانات خود به اثبات می‌رساند. ایشان با بیان جایگاه ویژه خود و سایر اهل بیت (ع)، واسطة فیض بودن ایشان، همچنین مقام خلافت و ولایت مطلقه کلیه را برای آن ها ثابت می‌نماید و بدین ترتیب پرده از اسرار عرفانی مراتب هستی بر می‌دارد.

کلیدواژه‌ها

هستی‌شناسی؛ عرفان؛ تجلی؛ وحدت وجود؛ ولایت مطلقه