درون‌مایه‌های عرفانی در اشعار هوشنگ ابتهاج

عرفان اسلامی

مقاله 14، دوره 14، شماره 54، دی 1396   

نویسندگان

عبدالله مرادی¹؛ مظاهر نیکخواه²؛ حسین خسروی³

¹دانش‌جوی دکترای تخصصی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، دانشکده علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

²استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

³دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.

چکیده

Normal0falsefalsefalseEN-USX-NONEAR-SA
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
text-align:justify;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:Arial;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
>امیرهوشنگ ابتهاج (ه.ا.سایه) شاعری است دارای سبک ویژه و مختص به خویش. او با توجّه به ذوق سرشار و استعداد و نبوغ شاعرانه­اش چیزی بیشتر و بالاتر از آن چه را می­طلبد که در جامعه موجود است. از نظر فکری، شاعری اندیشه­گرا است که تلفیقی از درون­گرایی و برون­گرایی را در اندیشه­اش می­پروراند و آن­گاه که از نابسامانی­های جامعه بیرون رنج می­برد به درون­گرایی یا به عبارتی به شعرهای درونی می­گراید. ابتهاج در غزلیاتش در عین هنجار­گریزی و سنّت­شکنی، رگه‌هایی از عرفان را دخیل می­سازد. با همه اصالت و نجابت و سنّت ایرانی بودن، اشعاروی رنگ و بوی تجدد، مرزشکنی و تازگی به خود می­گیرد و مفاهیم، مضامین و پیام­هایش حتی بادرون مایه‌های عرفانی رنگ دیگری دارد. این مقاله به روش پژوهشی، توصیفی- تحلیلی، به درون‌مایه‌های عرفانی اشعار سایه می‌پردازد

کلیدواژه‌ها

هوشنگ ابتهاج؛ غزل؛ نمادهای عرفانی