یادگار مکتوب خاندان بزغش در مکتب صوفیانة سهروردیه

عرفان اسلامی

مقاله 7، دوره 15، شماره 55، خرداد 1397   

نویسندگان

فاطمه زهرا اسحقی کوپایی¹؛ مهدی تدیّن نجف آبادی²

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

²استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

چکیده

Normal0falsefalsefalseEN-USX-NONEAR-SA
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin:0in;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
text-align:justify;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";}
>سهروردیه یکی از چندین جریان تصوف عملی و زاهدانه در قرن هفتم هجری بود که توسط صوفی صالحی موسوم به «ابوحفص، شیخ شهاب‌الدین عمر بن محمد سهروردی» بر اساس عقیده به جمع میان طریقت و شریعت (زهد و شرع) بنیان نهاده شدو نوعی واکنش به اعتراضات و مخالفت‌های دیرین فقهای دینی به جماعت صوفیه بود که در چندین مورد،منجر به صدور حکم قتل آنان شده بود،این سلسله پس از سهروردی توسط شاگردانش در هند و پاکستان و ایران و عثمانی رایج شد، نجیب‌الدین علی بن بُزغش شیرازی رئیس شاخة ایرانی آن در مناطق مرکزی ایران بود و اصول این طریقه را بواسطة شاگردان نامدار خود که فرزندش ظهیر‌الدین از آن جمله است اشاعه داد، در نهایت، شیخ صدر‌الدین جنید شیرازی نوة شیخ ظهیر‌الدین، عوارف المعارف را که در حکم رسالة عملیة این سلسله بود،به فارسی شرح و علاوه بر تبیین مشکلات و مبهمات آن بسیاری از ظرایف و نکات آن را نمایان ساخت، در این نوشتار ضمن معرفی سلسله و رسالة عملی سهروردیه، پیشرفت آن در خاندان بزغُشیه جستجو شده و نسخه‌های نویافتة شرح ماندگار و تأثیرگذار صدرالدین معرفی شده است

کلیدواژه‌ها

سهروردیه؛ بزغش؛ تصوف؛ عوارف المعارف؛ ذیل المعارف