تحلیل و تبیین فقهی، حقوقی و عرفانی توبه در اسلام

عرفان اسلامی

مقاله 17، دوره 15، شماره 55، خرداد 1397، صفحه 333-350   

نویسندگان

محمد جلیل رضایی¹؛ جواد پنجه پور²؛ هرمز اسدی کوه باد³

¹دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، اصفهان، ایران

²استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی

³استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد رامهرمز،دانشگاهآزاداسلامی، رامهرمز، ایران

چکیده

>انسان به واسطة اختیاروعقل خدادادی، دربرابر رفتاروگفتارخویش مسؤولیت داردودرتخطی از کارهای خلاف شرع، مجازات می‌شود، در این میان گاهی عواملی وجود دارد مانندتوبه، موجب سقوط مجازات وعفووی می‌گردد، توبه، یکی از موضوعات مهم اسلام است که درشریعت، عرفان وقانون مجازات اسلامی جایگاه ویژه‌ای داردو در فقه جزایی اسلام، یکی از عوامل سقوط، عفو و تخفیف مجازات‌های حدی به جزء حد قذف می‌باشد، رویکرد این مقاله، تبیین این مسأله است که آیاتوبه می‌تواند با این تئوری اسلامی درعمل موردپذیرش وقابل بهره‌برداری باشد؟ نگارندگان دراین مکتوب با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای، برآنندکه این مسأله را درفقه وقانون مجازات اسلامی بارویکردعرفانی تحلیل وتوجیه نمایند، یافته‌ها حاکی از رویکرد نوین قانونگذار در راستای تحولاتقانون مجازات اسلامی92 است که با پیش‌بینی نهاد توبه به عنوان یکی از عوامل سقوط مجازات، این مفهومرا به صورتی قاعده‌مند وارد نظام کیفری ایران کرده است وچنان که بانظرگاه شریعت وعرفان بررسی شود، نقش عملی توبه را دراصلاح، بازپروری ورشدمعنوی انسان مجرم، بیشتر نمایان می‌سازدوبااین نگاه ومعیارهای فقهی وعرفانی، قاضی آسان‌تر به احراز توبه وندامت واصلاح مجرم، دست می‌یابد

کلیدواژه‌ها

توبه؛ فقه؛ حقوق؛ عرفان و سقوط مجازات

مراجع