تعداد نشریات | 418 |
تعداد شمارهها | 10,005 |
تعداد مقالات | 83,629 |
تعداد مشاهده مقاله | 78,552,497 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 55,725,807 |
تحلیل ساختاری و معنایی نامآواهای زبان گیلکی در مقایسه با زبان فارسی | ||
فصلنامۀ ادبیات و زبان های محلی ایران زمین | ||
مقاله 15، دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 20، شهریور 1397، صفحه 1-24 اصل مقاله (411.67 K) | ||
نوع مقاله: مقالۀ پژوهشی | ||
نویسنده | ||
زهرا اعتباری* | ||
دانشجوی دکتری گروه زبانشناسی همگانی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران. | ||
چکیده | ||
نامآواها نامهایی هستند که بر صدای حیوانات، پرندگان، انسانها و طبیعت دلالت میکنند. گفته میشود که آواهای این واژهها برابر با صدایی است که برای نامگذاری آن به کار رفتهاند و در واقع ارتباط میان لفظ و معنا در این واژهها طبیعی است. با این حال، میان نامآواهای زبانهای مختلف تفاوتهایی دیده میشود که گاهی ناشی از تفاوت در نظام زبانی و گاه برگرفته از تفاوتهای فرهنگی آنها است. در این پژوهش به بررسی نامآواهای زبان گیلکی، گویش رشتی، پرداختهایم؛ به طوری که 138 نامآوا از دو کتاب واژهنامۀ زبانِ گیلکی و مصاحبه با دو گویشور، یک زن و یک مرد حدودِ 60 ساله، استخراج شده است و دلالتِ معنایی آنها همراه با معادلِ فارسی، به تفکیک در چهار جدول آورده شده است. پس از بررسی ساختاری، نامآواهای گیلکی در سه دستۀ اصلیِ ساده، دوگانسازی کامل، دوگانسازی ناقص و نیز دو دستۀ فرعی دوبار دوگانسازی کامل و دوگانسازی گسسته، دستهبندی شدهاند. در نهایت، در مقایسهای ساختاری و معنایی با فارسی، مشخص شده است که از منظرِ ساختاری، میان نامآواهای این دو زبان شباهت بسیاری وجود دارد اما از منظر معنایی و کاربردی تفاوتهایی دیده میشود که در بیشتر موارد، برگرفته از تفاوتهای فرهنگی و جغرافیایی دو زبان است. | ||
کلیدواژهها | ||
نامآوا؛ دوگانسازی؛ گیلکی؛ گویش | ||
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
مراجع | ||
کتابها - انوری، حسن و احمدی گیوی، حسن، (1370)، دستور زبان فارسی، ج2، تهران، فاطمی. - بخشزاد محمودی، جعفر، (1390)، دستور زبان گیلکی: صرف و نحو و آیین نگارش، رشت، گیلکان. - سرتیپپور، جهانگیر، (1369)، ویژگیهای دستوری و فرهنگ واژههای گیلکی، رشت، گیلکان. - فاضل، نوید، (1392)، دستورِ زبانِ پارسی، تهران، آگه. - مشکور، محمدجواد، (1339)، دستورنامه در صرف و نحو پارسی، تهران، موسسۀ مطبوعاتی شرق. - وحیدیان کامیار، تقی، (1375)، فرهنگ نامآواها در زبان فارسی، مشهد، دانشگاه فردوسی. پایاننامهها - ساسلی، عزیز، (1390)، بررسی تطبیقی نامآواهای زبان فارسی و کُردی سورانی، پایاننامۀ کارشناسی ارشد رشتۀ آموزش زبان فارسی، تهران، دانشگاه پیامنور. مجلات - استاجی، اعظم، (1380)، «بررسی ساختواژی پسوندی نامآوایی «-است» در گویشهای خراسان»، مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، ش 1و2، صص 289 - 298. - امامزاده، احمد و مجدم، محمدحسین، (1383)، «بررسی ساختاری و معنایی نامآواها و کلمات اتباعی در گویش شوشتری»، مجموعه مقالات نخستین همایش ملی ایرانشناسی، ج1، بنیاد ایرانشناسی،صص 95 - 110. - حاتمی، حسن، (1380)، «پسوندی نامآواساز»، نامۀ فرهنگستان، ش 18، صص 84 -86. - داوری اردکانی، نگار و مغانی، حسین، (1394)، «تحلیل نامآواهای رایج در گویش دشتستانی: رویکردی ساختاری و معنایی»، زبانپژوهی، 15ش،صص 83 - 105. - مایل هروی، نجیب، (1374)، «پسوندی نامآواساز در گونههای فارسی خراسانی»، نامۀ فرهنگستان، ش2، صص 68- 73. - محمدی، علی و نقشبندی، عبدالستار، (1394)، «تحلیل و بررسی نامآواها در زبان کُردی و پژوهشی در مصداقهای کُردی و فارسی آن»، پژوهشهای زبانشناسی تطبیقی، ش 9، صص 243 - 256. - نشاط، محمود، (1356)، «اسم صوت و کاربرد آن در زبان فارسی»، مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، ش97 و 98، صص 283 - 298. - نیکوبخت، ناصر، (1383)، «صوتآواها و نظریۀ منشأ زبان»، پژوهشهای ادبی، ش 3، صص 115 - 132. - وفایی، عباسعلی و مستعلی پارسا، غلامرضا و دادرس، مهدی، (1394)، «نگاهی دوباره به پسوند نامآواساز /-ast/ در فارسی دری». جستارهای زبانی، ش 23،صص 197 - 241. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 539 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,515 |