تبیین جایگاه فرهنگ در روابط ایران و چین

فصلنامه مطالعات سیاسی

مقاله 6، دوره 10، شماره 38، اسفند 1396، صفحه 121-144   

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

حامد روشن چشم^{* 1}؛ محسن دیانت²؛ عادل خانی³

¹دکترای جامعه شناسی سیاسی و مدرس گروه علوم سیاسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

²استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

³دکتری مردم شناسی از دانشگاه پکن و رایزن فرهنگی ایران در چین

چکیده

چین و ایران هر دو کشوری قدیمی و متمدن در آسیا بوده و در طول تاریخ مناسبات بسیار نزدیکی
با هم داشتهاند و در مقطعی از تاریخ به عنوان دو امپراطوری همسایه بودهاند. یااد آوری روناد تاارییی
روابط بین چین جدید و ایران از ارزش و اهمیت فراوانی برخوردار است که تاثیرات شگرفی بر حوزههای
اقتصادی, سیاسی و فرهنگی دو کشور داشته است. از این رو بررسی جایگاه فرهنا در رواباط ایان دو
کشور دارای اهمیت بسزایی است. هدف پژوهش حاضر بررسی جایگاه فرهن در روابط دو کشور مهام
آسیا و تاثیرات متقایل آن میباشد. سؤال اصلی پژوهش این است که فرهن چه نقاش و جایگااهی در
روابط میان دو کشور ایفا میکند. فرضیه پژوهش بیانگر این است که فرهن در فرایند رواباط تاارییی
ایران و چین منجر به شکل گیری میراث مشترک فرهنگی بین دو کشور گردیده است. یافته های ایان
پژوهش توصیفی – تحلیلی که با بهره گیری از رویکرد سازه انگاری در روابط بینالملل به رشته تحریار
درآمده است حاکی از این نتیجه است که میراث مشترک فرهنگی شکل گرفته میان دو کشور و به رغم
برخی تضادهای موجود منجر به هم گرایی دو کشور در حوزههای گوناگون شده است

کلیدواژه‌ها

ایران؛ چین؛ فرهنگ؛ میراث مشترک فرهنگی؛ سازه انگاری

مراجع