تبیین موانع سیاسی و ساختاری توسعه علمی ایران در حوزه علوم انسانی

مطالعات سیاسی

مقاله 9، دوره 10، شماره 38، زمستان 1396، صفحه 195-216  

نوع مقاله: پژوهشی

نویسندگان

لیلا سنگی ¹؛ محمد مهدی مجاهدی²؛ عبدالامیر نبوی³

¹دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

²استادیار گروه علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

³دانشیار گروه مطالعات تطبیقی، پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و اجتماعی، تهران، ایران

چکیده

توسعه علمی بی شک یکی از مهمترین ارکان توسعه و پیشرفت کشورها محسوب گردیده و نقش
اساسی را در رشد و شکوفایی حوزه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها ایفا می نماید.
اما متأسفانه عوامل و موانع متعددی توسعه علمی ایران به ویژه در حوزه علوم انسانی را با مشکل مواجه
نموده اند. هدف این مقاله بررسی و تبیین موانع ساختاری و سیاسی توسعه علمی ایران در چارچوب
نظریه نهادگرایی است. یافته های تحقیق نشان می دهد عوامل ساختاری چون تعدد مراکز تصمیم گیر
در امر توسعه علمی، ساختار دانشگاه ها و آئین نامه ارتقاء اساتید در کنار تأثیر عوامل سیاسی در
انتخاب روسای دانشگاه ها، دانشکده ها و اساتید، سیاست گسترش کمی دانشگاه ها و نیز نحوه جذب
دانشجو به ویژه در مقاطع تحصیلات تکمیلی از مهمترین موانع توسعه علمی در حوزه علوم انسانی می
باشند. بر این اساس، با هدف برون رفت از این موانع، توجه و تلاش همه جانبه و ویژه تصمیم گیران و
تصمیم سازان حوزه علمی کشور جهت رفع موانع ساختاری و سیاسی توسعه علمی در حوزه علوم
انسانی ضروری است.

کلیدواژه‌ها

توسعه علمی؛ توسعه علوم انسانی؛ موانع سیاسی؛ موانع ساختاری؛ نهادگرایی؛ ایران

مراجع